Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 275
BÚNAÐARRIT
269
sjer nægja að japla mjelin, tipla stutt og iyfta sjer við
og við, og frísa stutt og- skarpt. — Jeg tók eftir því að
Páll var með hring. „Eitu trúlofaður, Páll?“ spurði jeg.
Hann kvaðst vera trúlofaður einni blómarósinni þar í
sveitinni. — „Mjer geðjast vel að fjármenskn þinni“,
mælti jeg. „Þú ættir sem fyrst að reyna þig á bú-
skapnum. Jeg hefi trú á því, að þjer myndi farnast
hann vel“. — „Já“, svaraði Páll, „líklega ætti hann
best við mig að sumu leyti, en samt stend jeg nú á
áttum tveim. Jeg býst við að fara frá pabba í vor.
Sigurður, eldri bróðir minn, sem nú hefir bækistöð sína
á Hóli, hjá tengdaföður sinum tilvonandi, tekur R 4 af
Fellsenda til ábúðar hjá pabba í vor; sjalfur ætlar hann
að vera á lA af jörðinni, og Halldór, yngri bróðir minn,
verður hjá honum, það er honum nægilegt; heyskapur-
inn er ekki svo mikili, að við getum veiið allir, þegar
ekki eru notaðar slægjur sem tilheyra gömlu beitarhús-
unum, en hjer heiman að er lítt mögulegt að nota þær,
veiður naumast komist með heyband fyrir torfærum.
Þeim þykir nú fýsilegt sumum ungu mönnunum að
flytja í sjóþoipin, þar þykjast þeir fá tvöfalt og jafnvel
þrefalt kaup við það. sem þeir fá í sveitinni, og svo
glauminn og gleðina í ofanálag. En mjer viiðist samt
það ekki skína á þeim sumum þessum mönnum, sem
taka háa kaupið á togurunum og í kaupstaðavinnunni.
Kaupið eyðist víst stundum fuiðu fljótt í glaumnum og
gleðmni, og þegar alt kemur til alls, ímynda jeg mjer
að þeir beri lítið meira úr býtum, en þó þeir helðu
verið kyrrir í sveit.inni með lægra kaup, en jeg held
það hijóti nú samt að stafa af því, að þeir sjeu ekki
nógu reglusamir Jeg er nú hálft í hvoru að hugsa um
að piófa sjóþorpalífið og sjóinn; þó jeg vildi fara að
eiga með mig sjálfur í sveitinni og reyna mig á bú-
skapnum, þá sje jeg enga leið til þess að ná mjer í
þægilegt býli, en mjer geðjast ekki að tvíbýli eða marg-
býli. Fiestum bændum líka óljúft að byggja af jöiðum