Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 288
282
BÍFNAÐARRIT
til hressingar og svölunar í hitamollunni. Þarna fjell
stór lækur í ána að vestanverðu. Upp með honum átti
jeg að fara. Jú, það stóð heima. Þarna lá götuslóð. Jeg
reið upp með læknum; þarna þutu 2 gemlingar undan
moldarbarði, þeir höfðu Iegið þar í forsælunni. Þeir voru
bústnir og bragðlegir. Þeir voru ekkert aftanþungir,
ekkert sem togaði buxurnar niður. Þeir stungu saman
höfðum, skvettu upp rössunum og þutu út í buskann.
Jeg hjelt áfram. Þarna voru 3 ær, með lömbin sín; það
voru göfugar og glæsilegar mæður, og orðið rúmt um
hálsmálin. Eitt lambið stökk undir móður sína, til að fá
sjer litla skattinn, hnipp, hnipp og litla rófan tók til
óspiltra málanna.
Nú sást heim að Húsatóptum. Jeg stefndi að hliði,
sem var á gaiðspotta sunnan við túnið. Rjett neðan við
hliðið, og skamt frá garðinum, var rauð hryssa með
ungu folaldi. Þar var einnig Sokki. Jeg kannaðist. við
hvössu brúnabogana, háu og upprjettu eyrun, og siða
og mjúka tvískifta faxið. Svipurinn var nú alvörumeiri
og stillilegri en forðum, skiokkurinn þiýstnari og vöðva-
hnyklarnir á brjósti og bógum þroskaðri og stæltari, og
skiftilínur vöðvanna skarpari. Á garðinum stóðu 2 börn,
drengur og stúlka. Þau höfðu kúptar kinnar, rjóða vanga
og hraustlegt útlit. Þau gáfu mjer auga, dálítið feimnis-
leg. Jeg gekk til þeirra. „Sæl verið þið, börnin góð.
Hvað eruð þið að gera hjer?“ — „Yið erum að horfa
á folaldið", sagði litla stúlknn. „Er nokkurt gaman að
því?“ spurði jeg. — „Já, já, þegar það leikur sjer“,
sagði sú litla. — „En nú leikur það sjer ekkert“, sagði
jeg. — Rjett í þessu hrópar litla stúlkan upp: „Maður,
maður! Líttu á, líttu á!“. — Jeg leit við. Folaldið
rauk á harða spretti langt suður í móa; svo kom það
aft,ur á sama sprettinum til mömmu sinnar, hljóp svo
nokkra hringa í kringum hana á svifmiklu brokki, með
höfuð og tagl spert upp í loftið. Börnin skellihlóu.
Sokki horíði á folaldið. Hvað skyldi hann hugsa? Jú,