Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 289
BÖNAÐARRÍT
283
hann hugsar liklega eitthvaS á þessa leið: Skyldi þessi
litli ærslakálfur og apaköttur einhvern tíma verða til
þess, að taka af mjer götuna, skirpa framan í mig
skarni og möl, og látinn svo á stallinn minn; en þá
verður mjer nú illa aftur farið. — „Þetta er fjörugt
folald“, sagði jeg við börnin. — „Ja-há“, sagði sú litla.
„En hvernig er það litt? Sjerðu það ekki, maður?“
sagði sú litla. „Það er hvítt á neflnu og einn fótlinn
líka hvítur, afturfótlinn. Pabbi segir að folaldið sje
rauðblesótt, og það eigi að verða reiðhesturinn sinn,
þegar Sokki deyr“. — „Ykkur þykir ósköp gaman að
folaldinu?" mælti jeg. — »Ja“, svaraði drengurinn. „Pabbi
lætur Sótu vera heima, svo að við getum sjeð folaldið,
og leikið okkur við það“. — „Þið verðið að segja mjer
hvað þið heitið“, sagði jeg. — „Jeg heiti Nonni“, sagði
drengurinn, „og jeg heiti Sigga“, sagði stúlkan. —
„Heitið þið þá ekki Jón og Sigríður?8 — „Jú, stundum",
sagði Sigga. — „Hvað eruð þið gömul?" — „Á 6. ár-
inu“, sagði Sigga. „Jeg er 7 ára“, sagði Nonni. — „Er
pabbi ykkar heima?“ — „Hann er í stóra flaginu, með
gamia Rauð og Mósa“, sagði Sigga. — „Nei, Nonni“,
sagði Sigga. „Þetta er skrítið. Nei, sjáðu! Hesturinn
mannsins er á litinn eins og folaldið, og hvítur á fótn-
um, eins og það“. — „Hann Ijek sjer nú líka, þegar
hann var folald. Hann átti líka rauða mömmu, eins og
folaldið ykkar“, mælti jeg. — „Hjet hún líka Sóta?“
spurði Sigga. — „Já, hún hjet Sóta“, svaraði jeg. —
„En hvað þetta er skrítið", sagði Sigga. — „Viljið þið
ekki koma heim með mjer og finna pabba og mömmu?“
— „Jú“, svaraði Nonni. Og svo gengum við af stað
heim götuna. Þarna var dálítill klettur rjett við götuna,
og sunnan undir honum sljettar grasbrekkur. Þangað
stökk Sigga. Hún kallaði: „Maður! Maður! Hjer leikum
við okkur, hjer búum við“. Yið Nonni gengum til hennar.
Þarna voru lítil hús, úr smásteinum, litlum spítum og
torfusneplum, og feiknin öll af hornum, völum og leggjum.