Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 305
BtiNAIJAIlKIT
299
og vera ætti, ætla jeg að lýsa henni nokkuð hjer, eins
og jeg hefl beitt henni:
1. Grindin höfð á völtum, svo auðvelt sje að snua
henni við.
2. Einn strengur á 1V2—2 cm.
3. Eikar-hræll; 6 þuml. löng, sívöl spíta, gerð þunn ’
annan endann, mátulega gild að halda um.
4. Strenging ekki meiri en venjulega, því meiri sem
strengir eru þjettari.
5. Þur dúnvisk tekin, svo stór, að nema muni 2 — 4
kvintum af hreinsuðum dún, og þæfð nokkrum sinn-
um á milli handanna (mulin). Maðurinn stendur
fyrir hlið grindarinnar (ekki fyrir gafli), lætur visk-
ina á strengina og strýkur þá með hrælnum, fram
og aftur, þangað til viskin er öll komin niður á
milli strengjanna.
6. Grindinni snúið við og gert eins þeim megin. Dreif-
ist þá úr viskinni um strengina og hreinsast hún
þannig furðufljótt, segjum kvintið á mínútu. Gangi
illa úr duninum, má reyna að hreinsa fram og aftur
öðrumegin, en altaf til einnar og sömu handar hinu-
megin. Heflr mjer oft virst það fljótiegra, en dúnn-
inn verður varla eins góður og vefst fastar um
strengina.
7. Dúnninn tekinn af með ullarkambi. Sje dúnn fastur
um strengi, verður að nota kambinn vægilega. Dúnn-
inn er alls ekki tíndur.
Aðferð þessa tók jeg fyrst upp í fyrra, svo það er of-
sagt að jeg hafl reynt hana í mörg ár. En í haust
hreinsaði jeg með henni hvert snyddi, nema visk og visk,
sem jeg hreinsaði með hinum aðferðunum, til saman-
burðar. Jeg vil geta þess, að fyrst í stað var jeg seinni
en með 1. -f- 2. aðferð (þurkun — brot — hreinsun),
sem jeg hafði mest notað áður, og heflr mjer farið