Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 309
BUNAÐARKIT
303
1. Mat myndi fyrst og fremst beinast að hreinleika
dúnsins, og því lítið skifta sjer af sjálfu aðalatriðinu,
eðlisgæðunum.
2. Mat myndi verða allkostnaðarsamt, Sömu mennirnir
þyrftu að meta allan dúninn.
3. Sje sölu dUnsins þann veg háttað, sem nU er, þá
myndi það valda varpmönnum allmikilla erfiðleika
og óþarfa kostnaðar, að geta ekki komið dUninum
sem beinast á markaðinn, sem fyrst eftir að hreinsun
er lokið.
4. Sje áframhaldandi hreinsað með jafnólíkum og marg-
breyttum aðferðum og nU tíðkast, þyrftu flokkarnir
að vera margir eða ólíkir innbyrðis, og er hvort-
tveggja afleitt.
5. Mjög er sennilegt, að heildsalar erlendis myndu gera
óhæfllega mikinn verðmun á flokkunum, en neyt-
endum aftur á móti verða seldir lakari flokkarnir^
sem fyrsta flokks vara. Á þetta síðasta hefi jeg
sjálfur rekið mig áþreifanlega.
Af ofangreindum ástæðum, og fleirum, er jeg, sem
stendur, á móti lögskipuðu æðardUns-mati.
Annað ráð er fjelags-hreinsun. Eins og yfirleitt má
gera ráð fyrir svipuðum dUn frá sama framleiðanda,
eins má gera ráð fyrir svipuðum dUn frá sömu hreinsi-
stöð. Þetta ætti að vera öruggasta ráðið til dUnþrifa,
en myndi sennilega verða of kostnaðarsamt.
Þriðja ráðið er það, sem nU skal greina.
Margir, flestir eða helst allir varpmenn gera samtök
með sjer um það:
1. Að hreinsa allan sinn dUn með sömu aðferð.
2. Að hreinsa svo vel, að hreinleikinn fullnægi ein-
hverjum ákveðnum settum skilyrðum.
3. Að láta sama firma selja allan sinn dUn, sem á
markaðinn fer. Þetta sölufirma yrði að skuldbinda
sig til, að selja engan dUn, sem ekki fullnægði gefn-