Búnaðarrit - 01.01.1928, Page 312
306
BONAÐARRIT
jeg svo illa hreinsaðan dún, að jeg var alveg orðlaus,
og hefði svarið fyrir, að þannig vara væri til. Vinskap-
urinn komst meira að segja svo langt, að þeir náðu í
grænlenskan dún handa mjer, og gerðum við í fjelagi
dálitlar samanburðar-tilraunir á honum og minum dún.
En ekki „treystu" þeir sjer til að bjóða mjer meira en
42 kr. danskar fyrir kg., enda lágu þá miklar dúnbirgðir
í Höfn og verðfall sýnilegt.
Siðari i veturinn gekk mjer miklu ver. Svörin voru
venjulega þessi: „Þakka yður fyrir. Dúnn yðar er góður,
við höfum ekkert út á hann að setja; en við erum vel
birgir sem stendur, og þegar birgðirnar eru þrotnar, þá
getum við fengið eins mikinn dún hjer á staðnum og
við viljum, fyrir lægra verð en þjer bjóðið“. — Þá kom
jeg m. a. í stóra sængurfatabúð og bað viðkomandi
deildarstjóra að líta- á sýnishorn mín. Jú, það var nú
sjálfsagt. En svo þegar verðið kom til sögunnar — jeg
hjelt mínum dún í 45 kr. dönskum — þá kvaðst hann
nýskeð hafa fengið tilboð um íslenskan æðardún fyrir
30 kr. pr. kg., frá þarverandi heildsala. Jeg fjekk að sjá
sýnishornið, og það var auðvitað fult af rusli og óþverra.
Þetta er að vísu lítil reynsla; jeg ókunnugur og eng-
inn kaupmaður. En dálítið finst mjer jeg hafa af henni
lært.
1. Við varpmenn fáum, þegar best lætur, raunverulegt
heildsöluverð fyrir dún okkar, að frádregnum um-
boðslaunum og öllum kostnaði. Smásöluverðið er
100% hærra.
2. Heildsalarnir, sem með dúninn fara, leggja alt kapp á
að selja dúninn sem fyrst, sjerstaklega ef hann er
slæmur. En við það skapast samkeppni um að seija,
sem auðvitað veldur verðfalli.
3. Vondi dúnninn og illa hreinsaði spillir stórum mark-
aðinum og dregur úr verðinu.