Búnaðarrit - 01.01.1928, Side 328
322
BUNAÐARBIT
landinu hafl verið stofnað samkvæmt þessum lögum,
nema ef vera skyldi Hrauntangi á Axarfjarðarheiði.
Tilskipunin frá 1776, sem numin var úr gildi með'
þessum lögum, gerði frekast ráð fyrir stofnun nýbýla í
sveitum á stjórnarlandi, og á landeign einstakra manna.
Það var meira vit í henni, enda bar hún dálítinn.
árangur um eitt skeið.
Hjer á landi er altaf barinn lómurinn út af íækkun<
fólksins og fólkseklunni í sveitunum. Menn sjá mein-
semdina og finna tiJ, en úrræði og athafnir til lækn-
inga vantar. Það er eins og landbúnaðurinn sje á þess-
um árum dæmdur til kyrstöðu og kyrkingar, með litl-
um undantekningum. Öllum meginöflum þjóðarinnar er
beint til sjávarins. Þar nemur fólkið land um þessan
mundir. Þar er nú mestalt fjármagn þjóðarinnar í velt-
unni. Hinn tvíburinn: landbúnaðurinn, er olnbogabarnið,
og hafður út undan. — Jeg sje ekki ofsjónum yfir vel-
gengni sjávarútvegsins. Þvert á móti. Mjer er það fagn-
aðarefni að hann blómgist sem mest, því þar liggur
annar meginstyrkur þjóðfjelagsins. Meðan bjargræðis-
vegirnir eru takmarkalitlir þar, geta fjölgað með ári
hverju, og fólkinu líður þar eins vel og út á landsbygð-
inni, þá er það betri útkoma en áður var, þegar fólkið-
streymdi burtu úr landinu.
En litli bróðir þarf að hafa jafnrjetti við stóra bróður..
Landbúnaðurinn heflr fulla þörf þess, að eiga jafnan að-
gang við sjávarútveginn, að peningaveltu bankanna, ef
hann á, eftir sínu eðli, að geta tekið jöfnum framförum.
Ástæðulaust er að fárast út af buitflutningi fólksins
úr sveitunum, fleira getur þar ekki verið, eins og nú-
er í pottinn búið. Fjölgun býla á sjer ekki stað, heldur
hið gagnstæða, þegar á heildina er litið. Fast takmark
er sett fyrir þvi, hve margir hafa þar aðstöðurjettindi
og afkomuvon. Nýræktin er þar átakanlega lítil, endai