Búnaðarrit - 01.01.1928, Síða 341
b'önadarb.it
335
fjelag íslands telur hann hafa þörf fyrir húsiö eða þróna,
og má þá veita þeim, er verkið ]jet framkvæma, styrk
Úr líkissjóði, er nemi alt að einum þriðja kostnaðar við verkið.
8. gr.
Nú sljettar maður tún sitt eða eykur eða ræsir fram land til
túngræðslu, og má þá veita honum styrk úr ríkissjóði, er nemi
alt að l/t kostnaðar, ef sannað er fyrir Búnaðarfjelagi íslands,
að hann fullnægi skilyrðum þeim, er segir í 9. og 11. gr.
9. gr.
Styrkur greiðist ekki fyr en verkinu er lokið að fullu
og landssvæðið komið í sæmilega rækt. Þegar land er
ræst fram til túngtæðslu er þó nægilegt, að hið fram-
ræsta land, með sæmilegri vinslu og áburði, geti orðið
að túni.
Um sönnun fyrir að skilyrðum þessarar greinar sje
fullnægt fer eftir reglugeið, sem sett er eins og segir í
7. gr.
10. gr.
Bnginn fær styrk þann, sem segir í 8. gr., á fyrstu 10 dags-
verkin, Bem hann vinnur á ári hverju, fyrir hvern verkfæran
mann, er hann hefir á heimiii sínu til vinnu vistarár hvert. Nú
lætur maður, sem hefir jörð eða jarðarpart eða landssvæði til
afnota, niður falla eitt ár eða fieiri, talið frá 14. maí 1923, tún-
ræktariðju þá, sem ræðir um í 8. gr., eða hann vinnur minna
að þessum störfum, en segir í fyrBta málslið þessarar greinar, og
fær hann þá eigi neinn styrk, nema fyrir það, sem umfram er
10 dagsverk á ári, fyrir hvern verkfæran mann, margfaldað með
áratölu þeirri, sem ekkert var unnið að þessu starfi eða miuna
en hjer segir. Þó fá fátækir einyrkjar styrk fyrir það, er þeir
vinna umfram 5 dagsverk, er jafngilda 10 bjá öðrum.
11. gr.
Enginn styrkur greiðist til túnræktar á landi, sem
ætla má að tekið verði til lóða undir hús, fiskreita eða
annara hluta, sem óviðkomaDdi eru jarðrækt, á næstm
20 árum eftir að verkið var unnið.