Hlín - 01.01.1920, Page 3

Æskan mín.
Mín æska var einfaldur draumur,
sem aflvana barðist við þrána,
ög þráin var þessi að mega
hjá þrotlausa brunninum sitja.
Hjá brunninum ástar og unaðs
í alsælum fegurðarljóma,
en leiðin til hans var mjer lokuð
og lykilinn hafði jeg ekki.
En daglega sá jeg til sólar
í síungu voninni minni,
hún sendi mjer glóandi geisla,
er gagntóku leitandi sálu.
Og hugurinn fyltist af friði,
af fögnuði þrútnaði hjartað,
og andinn, sem funaði af fjöri,
mjer framtíðarkastala bygði.
Já, þá voru dýrlegir draumar,
er dagarnir komu og fóru,