Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 11

Hlín
11
ar. Ritið má helst aldrei hækka í verði, en kaupendatala
má hækka, það er ritinu styrkur, sömuleiðis þeim hug-
sjónum, er það vinnur fyrir.
Ritinu stendur það ekki lengur fyrir þrifum, að konur
iáist ekki til að skriia í það. ]eg er þakklát þeim konum
og mönnum, sem hafa sent „Hlín“ greinar um áhuga-
mál sín. Þær vekja vonandi fleiri.
Vini og velunnara „Hlínar" vil jeg biðja að lijálpa
til að halda á lofti minningum mætra íslenskra kvenna,
lífs eða liðinna, minningum, sem ekki mega gleymast.
Jeg vil nefna: Nærgætni við menn eða skepnur, ýmis
atriði viðvíkjandi góðu og skynsamlegu uppeldi, höfð-
ingslund, trygð, þolgæði, greiðvikni, snarræði, nýtni,
liagsýni, orðhepni o. s. frv. Það ætti að geta orðið minn-
ingakafli í hverju riti, hlutaðeigendum til verðugs lofs,
en öðrum til eftirbreytni.
Að endingu óskar „Hlín“ öllum íslenskum konum,
nær og fjær, góðs og gleðilegs vetrar.
Hnlldórn Bjarnadóttir.
Skýrslur frá félögum.
Kvenljelag Húsavíkur.
Árið 1895 var myndaður fjelagsskapur meðal kvenna
í Husavíkurþorpi. Fjelag þetta var ein deild af hinu
„íslenska kvenl'jelagi“ í Reykjavík, og var aðaltilgangur
þess að vinna að sjálfstæðismálum kvenna, — og auka
samvinnu og fjelagsskap meðal þeirra í Húsavíkurþorpi.
Fjelag þetta átti örðugt uppdráttar í lyrstu, bæði vegna