Hlín - 01.01.1920, Qupperneq 44

44
HÍin
Við alþýðuskóla vora og búnaðarskóla þurfa að vera
fallegir og vel hirtir garðar, sem gæti verið almenningi
fyrirmynd. Starfræktu þá að sjálfsögðu garðyrkjukonur
eða menn, og ætti vel við, að haldið væri þar námsskeið
í garðyrkju fyrir unglinga að vorinu, að minsta kosti ætti
að mega leiðbeina og hjálpa með ráðum og dáð þeim
sem þyrftu. — Þá þurfa að vera stórir og góðir garðar
sem víðast þar, sem jarðhili er. Ættu garðyrkjukonur að
leigja þá um ákveðið árabil og rækta í nokkuð stórum
stíl; það mundi borga sig, þótt eitthvað þyrfti að kaupa
af útlendum áburði. Ekki veitir af að auka jarðeplarækt-
ina, langt er enn að takmarkinu: tunna á mann í land-
inu (1918 voru ræktaðar 26 þúsund tunnur). — Nærri má
geta, hvort ekki mætti rækta margt fleira við hverahit-
ann. Þeim þætti það ekki ónýtt útlendu garðyrkjumönn-
unum, að setja þar upp gróðurskála og rækta þar aldin
og skrautblóm á vetrum!
Ungu stúlkurnar okkar vilja ekki kosta því til að læra
;i sumrum; þær vinna fyrir háu katipi á sumrum og eyða
því á vetrum við nám. Það verður sama útkoman og þótt
þær lærðu að sumrinu og ynnu svo fyrir fæði og klæði
að vetrinum. Það er gaman að stunda það nám, sem veitir
atvinnu við ákveðið starl', og það jafn þarft og skemtilegt
starf og garðyrkjan er. Án efa bera þær garðyrkjukonur
best úr býtum, sem verða fyrstar til að læra. — Fyrst fram-
an af, meðan konur gefa sig ekki fram til námsins, væri
æskilegt, að ungmennafjelög, búnaðar- og kvenfjelög
kostuðu að nokkru valdar stúlkur til náms; þau trygðu
sjer þannig góða starfsmenn. Það er mikil þörf fyrir góða
menn við garðyrkjuna, og það er líklegast, að konurnar
verði fyrir valinu. Hver einasti lneppur á landinu þyrfti
að eiga garðyrkjukonu, sem gæti leiðbeint í garðyrkju,
hirt um kirkjugarð sveitarinnar og trjáreit, hlynt að
skógarleifum, valið garðstæði, bent á hvað best ætti við
að rækta á hverjum stað, kent hagnýting áburðar til garð-
yrkju, hreinsun illgresis o. fl. o. fl. Hún ætti að halda