Hlín - 01.01.1920, Síða 54

Hlín - 01.01.1920, Síða 54
• 54 Hlin var. Hann koin náttúrlega að húsvitja eins og venjulegt var, en nú fjekk jeg ekki blíða ávarpið, heldur skipun um að koma með kverið mitt. Mjer fundust viðbrigðin svo mikil, að jeg misti strax móðinn og gat naumast stamað út því litla, sem jeg kunni, og skilningsleysið var að því skapi. Við vorum mörg systkin, tveir bræður eldri en jeg. Um vorið átti að staðiesta eldri bróður minn; hann var gáfaður, og það sem ekki var minna um vert, hann var kjarkgóður. Prófastinum líkaði ágætlega bæði kunnátta hans og skilningur og setti hann næstan altar- inu við ferminguna, og þótti það særnd mikil. Næsta vor var annar bróðir minn staðfestur. Nokkru áður en átti að lerma, spurði jeg hann, hvort hann kviði ekki fyrir að láta prófastinn ferma sig. ,,Jú, hálfpartinn, liann er svo harður, það liggur við að við sjeum hrædd við hann, jeg er ekki verri en hin, hann talar aldrei neitt við okkur, svo að við erum lionum ókunnug." l><ið var meinið. Samt gekk alt þolanlega. Þessi bróðir minn var sá þriðji í röð- inni. Þriðja vorið átti að staðfesta mig. Mikið kveið jeg fyrir. Altaf var jeg jafn fákunnandi og jafn fáfróð. Loks- ins kom sú frjett, að nýr prestur sækti um brauðið. Mjer fanst næstum eins og nýtt ljós renna upp í sál minni. En það dofnaði fljótt við.þá hugsun, að prófasturinh ætlaði að ferma, áður en liann skilaði prestakallinu. Tíminn leið. Fermingardagurinn var ákveðinn, og nú ætlaði prófasturinn að staðfesta börnin við aðalkirkjuna. Jeg mátti ekki hugsa til þess að standa Irammi fyrir ókunn- ugum söfnuði, jaln fáfróð og jeg var. Marga nótt lá jeg vakandi, og jeg held að jeg hafi stunið upp ófullkom- inni bæn til Guðs að veita mjer kjark, svo að jeg.gæti gert grein íyrir þeirri litlu kristindómsþekkingu, sem jeg hafði lilotið. Mjer fanst jeg vita meira en jeg gat frá skýrt. Loksins fann jeg ráðið. Jeg fór til föður míns og bað hann að lofa mjer að bíða eftir nýja prestinum, jeg sagðist kvíða svo fyrir að láta prófastinn ferma mig. Blessaður pabbi minn spurði, livað jeg væri að segja, eða
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82

x

Hlín

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.