Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1930, Page 21

ÚTVARPSÁRBÓK
1!)
ekki um að selja, og enginn getur kvartað und-
an þvi.
Einkasölunni aftur á riióti mundi fylgja hin ófrá-
vikjanlega mótstaða sumra manna gegn einkasölu,
i hverri mynd sem er, jafnvel þó hún sé bersýni-
lega til bóta. Þetta er þvínær einskisverð ástæða.
Önnur ástæða cr það, að fáeinir menn mundu missa
af nokkrum verzlunarhagnaði vegna einkasölunn-
ar, og er það ekki lieldur veigamikil ástæða.
En að láta verzlun með tækin afskiftalausa, það
væri háskalegt glapræði; margvíslegu skrani mundi
verða prangað inn á grannlaust fólk, þvi að af
skraninu og úrgangsvörunni er mikið til. En márg-
ur sá, sem svikinn yrði í fyrstu, mundi, ofan á
skaða sinn, missa alla trú á útvarpinu.
Útvarpsráðið lagði það einróma til við lands-
stjórnina, að eftirlit væri sett með tækjaverzlun-
inni, og þar með, að útvarpsráðið teldi fyrir sitt
leyti einkasölu miklu gagngerðari og heppilegri leið.
Stjórnin liefir nú komið frumvarpi um einkasölu
fyrir þingið, sem telja má víst að gangi fram.
Það er augljóst, að útvarpsstöðin kemur þá fvrsí
að fullu gagni, ef útvarpið kemst inn á hvert heim-
ili, eða því sem næst. En fátækt og erfiðleikar
niunu því miður hindra marga i því, að fá sér
útvarpstæki. Margvíslegar tillögur hafa komið fram
um það, að styrkja menn til þessara kaupa. Ein
er sú, að láta arðinn af einkasölunni ganga til þess,
að styrkja hin fátækari heimili til að eignazt út-
varpstæki. Landsstjórnin hefir þó ekki, að svo slöddu,
séð sér fært að taka upp þessa leið. En þetta biður
úrlausnar. Helgi Hjörvar.