Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1930, Side 29

ÚTVARPSÁRBÓK
27
taka við, skýra efni fyrirlestranna nánar. Útvarps-
kennslan útrýmir |því hvergi kennurum, cn eykur
kennsluna og fjörgar og gerir námið allt skemmti-
legra.
Álit mitt er, að útvarpskennsla til hinna ýmsu
skóla landsins, er hafa lélega aðstöðu og ónóga
kennslu, sé eitt af mikilsverðustu viðfangsefnum út-
varpsins íslenzka. Það er reynsla annara þjóða, að
tungumálakennslu og allskonar fræðslu verði bezt
fyrir komið með viðræðum (dialog), þannig, að ann-
ar spyr við og við um einstök atriði, er liinn flytur,
líkt og í Atla Bjarnar Halldórssonar.
Útvarpið islcnzka mun vafalaust þarfnast nokkurs
tíma til fullkomnunar, likt og í öðrum löndum, en
öllum má gleðiefni vera, að eftir nokkra mánuði
tekur útvarpsstöðin til starfa og allt ísland hlustar
þá á fregnir af viðburðum, sem eru að gerast i heim-
inum eða lifir sjálfa viðburðina; til afdala og fram
til annesja berast hljómar þeir, er hrært liafa hjörtu
stærstu tónsnillinga heimsins, sem „loga upp and-
ann, sálina liita og hrotna i brjóstsins strengjúm.*1
Þó hefst nýr þátt i íslenzku menningarlifi.“
Speaker.
Sá sem hefir það starf á hendi, að ávarpa hlust-
endur útvarpsins, lesa fregnir, tilkynningar o. fl., er
nefndur „speaker“ (frh. spíker) með enskumæl-
andi þjóðum og viðar. I Noregi er liann nefndur
„hallómaður“. Hér á landi eiga menn eftir að velja
honum hæfilegt nafn. Tillögur óskast!