Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1930, Qupperneq 40

38
UTVARPSÁRBÓK
þorpa. Þess eru jafnvel dæmi, að fólk hefir flúið
sveitina, til þess eins að geta fengið börnum sínum
sjö mánaða kennslu við fjölbreytt kennslutæki í
sæmilegum liúsakynnum, en að öðrum kosti liefðu
þau orðið að fara að miklu leyti á mis við barna-
íræðslu.
Það er geyjiilega ólík aðstaða þeirra barna, sem
alast upp í útkjálkasveitum, þar sem ef til vill engri
opinberri fræðslu er lialdið uppi og annara, sem fá
óleeypis fræðslu frá 7—14 ára, 7 mánuði ár
hvert. Úr þessu herfilega misrétti mætti bæta að
nokkru með útvarpi, en því má ekki gleyma, að þar
sem fátækt og einangrun er mest, er langmest þörf-
in. Þeir staðir mega allra sízt verða útundan. Þeir
verða að komast í samband við höfuðstaðinn. Eg
veit, að margir borfa í kostnað þann, er slíkt hefði i
för með sér, en hins er að gæta, að þar sem vér er-
um laus við þann útgjaldalið, sem þyngstri byrði
veldur nú flestum þjóðum, sem sé lierkostnaðinn,
þá ættum vér að geta ætlað tiltölulega bærri upp-
bæð til menningarauka en þær. Þó á sér stað einmitt
bið gagnstæða. Því að flestar menningarþjóðir l afa
á síðustu tímum aukið stórum fjárframlög til upp-
eldisbóta; til dæmis hefir skólakostnaður í Banda-
ríkjum Norður-Ameriku aukist um 800% síðan um
aldamót.
Þótt undarlegt megi virðast, munu til þeir menn,
sem fremur kvíða fyrir en blakþa til þess, að útvarp
verði almennt notað á Islandi. Þetta mun að nokkru
leyti stafa af því, að bin fyrsta tilraun, sem gerð
liefir verið bér með útvarp liefir misbeppnast, og að
sumir bafa kynnst því utanlands, þar sem það liefir