Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1930, Síða 54

52
ÚTVARPSÁRBÓK
Þetta mundi hvetja margan til þess að aí'la sér
viðtækis, og gæti þvi blátt áfram orðið fjárhags-
atriði fyrir útvarpið.
Vtvarpið og réttindi höfunda.
I öðrum löndum liefir víða orðið misklíð milli
rithöfunda og útvarpsstjórna um réttindi til þess
að nota prentuð rit til upplestrar eða flutnings í
útvarpi. Óttast höfundar, að það kunni að draga
úr sölu á bókum þeirra, ef útvarpið flvtur almenn-
ingi þær að nokkru eða öllu leyti. Hefir víðast
orðið að samkomulagi, að útvarpið greiði höf.
nokkra þóknun fyrir það, sem flutt er -—- einskon-
ar ritlaun. Er varla von, að íslenzkir rithöfundar
megi fremur við þvi að missa af þessari tekjuvon,
heldur en erlendir stéttarhræður þeirra. Þyrfti sem
fyrst að setja nokkrar reglur um þetta efni. Sann-
gjarnt væri þó að leggja þá kvöð á þá, sem fá
styrk til ritstarfa af almannafé, að útvarpinu skyldi
heimilt að nota ritverk þeirra. Mælli og íelja það
sennilegt, að slíkt yrði meir lil að kynna höf. og
ýta undir sölu á hókum lians heldur cn að draga
úr henni.
Félagsmál.
„Félag víðvarpsnotenda“ er stofnað í des. 1925,
nokkrum mánuðum áður en útvarpsstöð „Il.f. Út-
varp“ tók til starfa. Tilgangur J)ess var að ei'la
þekkingu manna á útvarpsmálinu og gæta hags-
muna útvarpsnotcnda.
Fyrstu árin var starf félagsins einkum fólgið i