Dvöl - 01.04.1941, Page 32

Dvöl - 01.04.1941, Page 32
110 D VÖL Hann þagði, og ég neyddist til þess að spyrja: „Jæja, hvernig endaði þetta svo?“ „Ég var fluttur til Cayenne,“ svaraði hann. Hann hélt, að einhver hefði ljóstrað upp um þá. Lögregluþjón- arnir komu og réðust á hann, þar sem hann stóð að húsabaki og hélt á pokanum, sem sprengjan var í. „Þessi fífl“ börðu hann niður, án þess að taka eftir, hvað hann hafði í hendinni. Hann furðaði sig á því, að sprengjan skyldi ekki springa, þegar hann féll. En hún sprakk ekki. „Ég reyndi að segja sögu mína fyrir réttinum," hélt hann áfram. „Dómsforsetanum var skemmt. Meðal áheyrendanna voru einhverj- ir bjánar, sem hlógu.“ Ég lét í ljós þá von, að einhverjir af félögum hans hefðu einnig verið handteknir. Það fór hrollur um hann. Svo skýrði hann mér frá því, að tveir þeirra hefðu verið teknir, Símon, sem einnig var kallaður „Kex“, maðurinn, sem vék sér að honum á götunni, þegar fyrrver- andi húsbóndi hans rak hann burt, og Mafile, annar þeirra, sem hann bauð að borði sinu í drykkjugildinu í veitingahúsinu. „Já,“ hélt hann áfram og átti sýnilega bágt með að segja frá þessu. „Ég naut ánægjunnar af fé- lagsskap þeirra á St. Jósefseyju, ásamt átján eða nítján öðrum föngum. Við vorum allir sagðir hættulegir." St. Jósefseyjan er sú fallegasta af Iles de Salute. Hún er klettótt og græn; þar eru grunn gljúfur, runnar, skógarþykkni, mangotré og pálmar. Sex hermenn, vopnaðir skammbyssum og stuttum rifflum, gæta fanganna, sem'þar eru. Á daginn kemur áttæringur frá Ile Royale', á milli eyjanna er ekki nema fjórðungur úr mílu. Á Ile Royale er öflugur hervörður. Fyrsta ferðin er klukkan sex á morgnana, en klukkan fjögur síðdegis er bát- urinn bundinn í lítilli bátakví á Ile Royale. Frá þeim tíma, til klukk- an sex að morgni, er St. Jósefs- eyjan án alls sambands við um- heiminn. Hermennirnir standa til skiptis á verði á stígnum milli varð- hússins og fangakofanna, en ó- grynni gráðugra hákarla synda meðfram ströndinni. Fangarnir stofnuðu til samsæris og ætluðu að hagnýta sér þessa aðstöðu. Slíks voru engin dæmi í sögu fanganýlendunnar. En það var ekki ómögulegt, að fyrirætlanir þeirra gætu heppnast. Þeir ætluðu að ráðast á varðmennina að óvör- um og drepa þá um nóttina. Vopn varðmannanna átti svo að nota til þess að skjóta þá, sem í bátnum væru, þegar hann kæmi um morg- uninn. Svo ætluðu fangarnir að taka alla hina bátana, þegar þeir væru búnir að ná áttæringnum á sitt vald, og róa upp að megin- landsströndinni. Þegar skyggja tók, kölluðu varð- mennirnir ■ tveir fangana saman.

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.