Dvöl - 01.04.1941, Qupperneq 65

Dvöl - 01.04.1941, Qupperneq 65
DVÖL 143 mundi fjara aftur og hvernig þeir gætu eignazt skepnur á ný og plægt jörðina. Lan Ying heyrði föður sinn segja: „Ég beiti sjálfum mér fyrir plóg- inn, þegar þar að kemur og ég hugsa, að konan min skorist ekki undan að gera slikt hið sama, svona við og við. En hvað ætli það stoði, þó að maður plægi, þegar engu korni er hægt að sá í mold- ina? Hvaðan fáum við útsæði? Ekkert korn eigum við.“ Lan Ying dreymdi skip, sem kom þeim til hjálpar. Það hlaut að vera til fólk í heiminum, sem átti korn. En hvað hún óskaði þess heitt að sjá bát. Alla daga sat hún kyrrlát og hljóð og horfði yfir vatnið. Bara að hún sæi nú bát með mönnum í. Hún ætlaði að hrópa til þeirra: „Prelsið þið okkur. Við sveltum. Við höfum orðið að lifa á hráum kröbbum í margar vikur.“ Jafnvel þó að þeir gætu ekkert íyrir þau gert, þá gátu þeir þó ró- ið eitthvað eftir hjálp. — Það var eina vonin. Lan Ying fór að biðja fljótið að senda þeim bát. Hún endurtók bænir sínar á hverjum einasta degi, en árangurslaust. öag einn sá hún þó einhverja öökka þúst úti við sjóndeildar- hringinn. Henni sýndist það vera bátur, þegar það bar við heiðan himininn. En svo hvarf það skyndilega í þokubólstur og kom ekkí framar í Ijós. Þessi draumsýn gaf henni nýjan þrótt. Hún var svo sannfærð um það, að bráðlega kæmi bátur til þeirra, að hún sagði við föður sinn einn daginn: „Pabbi, ef það kæmi nú bátur hingað?“ Hann svaraði harmþrunginn: „Hver ætli viti um það, að við erum hér, barn. Nei, við erum háð miskunnsemi fljótsins.“ Hún sagði ekkert, hélt bara á- fiam að horfa út yfir fljótið. Svo var það einn dag, að hún sá bát úti við sjóndeildarhringinn. Hún virti hann lengi fyrir sér, án þess að mæla orð frá vörum. Ef til vill hyrfi hann eins og hinn fyrri. En þessi bátur hvarf ekki sýn. Hann kom óðfluga nær. Hún beið full eftirvæntingar. Báturinn var nú kominn svo nærri, að hún sá greinilega, að i honum voru tveir menn. Hún hljóp til föður síns, sem hafði lagzt til svefns, til þess að gleyma hungrinu um stund. Hún hristi hann ákaft og hrópaði: „Vaknaðu, það er að koma bát- ur.“ Hinn holdgranni, óstyrki mað- . ur reis seinlega á fætur og horfði út á fljótið. Hann kom samstundis auga á bátinn, sem færðist nær og nær. Hann snaraðist úr bláu treyj- unni sinni og veifaði henni ákaft yfir höfði sér. Þau heyrðu menn- ina í bátnum hrópa, en enginn var þess megnugur að svara kalli þeirra. Báturinn lagði að, og mennirnir
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92

x

Dvöl

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.