Dvöl - 01.04.1941, Síða 79

b VÖL
157
Gígskál Eyjafjallajökuls er óðum að
tæmast að snæ, enda er norður-skriðjök-
ullinn nærri búinn að mola niður gígbrún-
ina. Að sunnan koma upp úr jöklinum
nýir fjallstoppar og skriðjökulstungurnar
styttast. _____
„Kúkujó" heitir bjöllutegund ein í Suð-
Ur- og Mið-Ameríku. Líkt og flestar aðrar
stórar bjöllur, er hún grá eða brún að lit
og heldur óásjáleg, en á búk hennar eru
fjórir gulleitir blettir, sem varpa frá sér
skæru ijósi. Gefa líkamsvefirnir þar frá
sér „fosfór“-kennt efni, er brennur, þegar
loft kemur að því. Þegar bjöllur þessar
Hjúga um í myrkri, er sem eldrákir mynd-
ist í loftinu, og má oft sjá slíkar eldglær-
ingar sindra um runna og tré á nætur-
þeli í hitabeltislöndum Ameríku. Prum-
byggjarnir í löndum þessum notuðu bjöll-
Ur þessar til þess að lýsa híbýli sín. Þeir
létu bjöllurnar í búr, sem þeir hengdu
síðan upp eins og lampa. Bjöllurnar voru
fóðraðar á aldinfrjói úr sykurreyr og vatni.
Bjöllulampar eru enn búnir til í Suður-
Ameríku, og er það tízka spánskra og
kreólskra meyja að festa þá í sam-
kvæmiskjóla sína.
Svör við „Ilvcr sagöi“:
1. Jón Arason biskup, þegar presturinn,
sem þjónustaði hann fyrir aftökuna,
sagði: „Líf er eftir þetta líf, herra“.
2. Guðmundur góði, er þeir Sighvatur og
Sturla höfðu eytt liði hans og tvístrað,
en tekið hann sjálfan höndum.
3- Ari fróði Þorgilsson í formála íslend-
ingabókar.
4- Jón Ögmundsson biskup um ísleif
biskup.
Þorgeir Ljósvetningagoði við kristni-
tökuna á Alþingi árið 1000.
6- Karli, þræll Ingólfs Arnarsonar, um
Seltjarnarnes.
Gunnar i Hlíðarenda, er Önundur úr
Tröllaskógi drap hund hans.
itökni’
Elftir Pétar Benteln^Hon
frá Grafardul
Tvíveðrungur.
Geislasindur sunnan fer,
svalir vindar norðan anda.
Dyggð og synd í sálu mér
sömu lyndisþáttum blanda.
Vor.
Blárra linda hættir hefjast
hlýrra vinda nótum.
Hárra tinda vættir vefjast
vorsins yndishótum.
Augun.
Á mig leit hún engilhrein
eins og morgunljómi.
Aldrei glaðar eygló skein
yfir nokkru blómi.
Moldviðri.
Yfir veg hins vitra manns
verpur heimskan ryki,
til að öðrum heimur hans
hennar verri þyki.
Sleggjudómur.
Löngum kvolast lítil blóm
lífs í svolaslarki;
en ef ég þoli ei þenna dóm,
þá er stolið kjarki.
í svefnrofunum.
Dauðabróður geislaglans
glapti —'og hljóð mér barst frá runni.
Var það óður andvarans,
eða ljóð af þrastarmunni?
Heimafjöllin.
Fyrir handan fjarðardjúp
fjöllin standa, sem ég kenni,
tigið land í ljósan hjúp
lagt sem andað gamalmenni.
\