Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 38

100
DVÖL
segir hún, þetta sem gengur svo
ljómandi vel. Þú kæmir strax til.
ÞaS er ekkert að marka fyrst í
stað.
Hann verður ákveðnari. Óljós
sælutilfinning titrar um líkama
hans með straumi blóðsins. Já,
hann skal læra að dansa. Hann
skal læra það svo vel, að í þeirri
list skal enginn standa honum
framar. Það gengur vel. Hann
verður stórstígari og djarfari. En
hvað er nú að Boggu? Hvers vegna
titrar hún? Það hefur gripið hana
óviðráðanlegur hlátur, sem hún er
að reyna að láta ekki ná valdi yfir
sér. Á bekknum úti við vegginn sit-
ur Birgir, horfir á þau og hlær.
Inn í vitund Nonna skín ljós
sannleikans með djöfullegri birtu.
Það er að honum, sem þau eru að
hlæja, þau horfðust í augu eitt
augnablik og skildu hvort annað.
— Hann er skoplegur, hugsuðu þau
og hlógu. Hann hættir snögglega
dansinum og ýtir Boggu frá sér all-
hranalega og reikar burt. Fótatök
dansfólksins á gólfinu að baki
hans eru, sem þungur fossniður,
en hann heyrir það ekki, tónar
harmonikunnar glymja, það er
masað og hlegið allt í kring um
hann, en hann verður þess ekki
var. í veröld hans eru engir hljóm-
ar til, allt í kring um hann er
djöfulleg þögn, og hann er einn.
Hann æöir út á tröppurnar án tak-
marks. Norðanstorminn hefur lægt
með kvöldinu, það er kyrrt veður
og bjart. Hinum megin við víkina,
beint uppi yfir Búrfellinu, skín
máninn og varpar köldu ljósi í
augu hans. í ljósrákinni yfir þvera
víkina, sem endar í bláum skugga
undir hlíðum Búrfellsins, rísa og
hníga öldur sjávarins rólega og
háttbundið. En neðan við tröpp-
urnar, á klöppinni framan við
kjallaradyrnar, eru nokkrir ungir
menn í hóp. Það glóir í eld vindl-
inganna milli fingra þeirra og í
tunglskinsbjarmanum slær bliki á
glæra brennivínsflösku, sem berst
frá vörum til vara.
— Halló, Nonni! Halló!
Þeir eru á því stigi núna, að þeir
eru fullkomlega ánægðir með sjálfa
sig. Þá munar ekkert um að klappa
honum.á öxlina og segja, að hann
sé helvíti góður strákur. — Já,
Nonni er helvíti góður strákur.
Þeir hafa alltaf sagt það. Alltaf
sagt það, alltaf. Hvenær hafa þeir
sagt annað? Hann verður að slást
í hóp þeirra, þó að hann sé bölvað-
ur -ræfill. Hann er bölvaður ræfill.
En Nonni er samt helvíti góður
strákur.
Hann kærir sig ekkert um fé-
lagsskap þeirra, varðar ekkert um
gleði þeirra en hann þarf hennar
með. Hann getur drukkið eins og
þeir, þvaðrað eins og þeir, klappað
á axlir manna eins og þeir, en gleð-
ina getur hann ekki eignazt, því
að sorgin á uppsprottu í hans eig-
in brjósti. Þeim finnst alveg á-
stæðulaust að leyna því, hvað