Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 60

Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 60
122 D VOL innilegá sammála um, að gull væri of dýrt og í rauninni hreinasta ó- hóf að setja slíkt upp í sig. Og hún brast í grát, höfugan, taumlausan grát, þann grát, sem flest okkar gráta aðeins einu sinni á ævinni. Þegar fólkið kom heim, lá hún fyrir og grúfði andlitið niður i koddann og svaraði ekki, þegar á hana var yrt. Við og við fór djúp- ur skjálfti um allan líkama henn- ar. Og Tea frænka sneri sér að hin- um óttaslegna eiginmanni, sem stikaði um gólfið og strauk fingr- unum gegnum hárið, og sagði: Svo ég segi meiningu mína, Karl Lúðvík, heldur þú ekki, að það sé eitthvað að hérna? Tea frænka lagði flatan lófann á ennið. Hún sagði það af þeirri varkárni og til- litssemi, sem aðeins menntuðu fólki er lagin. Henni var nú mun léttara, er hún hafði sagt þetta. Hún hafði svo lengi brotið heilann um þetta. III. Það var sumar, og hún var uppi í sveit með manni sínum og börn- um, í bústaðnum þar sem þau höfðu varið sumarleyfinu í mörg ár. Frænkurnar komu á sunnudög- um, og á kvöldin fylgdu þau Karl Lúðvík þeim til áætlunarbílsins, sem fór klukkan átta. Þá voru þau aftur komin heim um níuleyt- ið. Hún gekk alltaf spölkorn á und- an þeim. Hún gerði það ekki af á- settu ráði, það æxlaðist bara þannig til. En í fyrsta lagi var það þolraun að trítla í frænku- takti, og í öðru lagi fóru hugsanir hennar á svif, er hún gekk, flögr- uðu inn í óljósan, loftkenndan draumheim, og þá gleymdi hún gjarna þeim, sem umhverfis hana voru. Þegar hún af einhverjum á- stæðum kom aftur til sjálfrar sín, hafði ólánið þegar skeð, óumflýj- anlega. Frænkurnar voru móðgað- ar og Karl Lúðvík óánæður. Þann- ig hafði það verið öll þessi ár. Það var júlíkvöld, milt og kyrrt sólkvöld eftir margra vikna regn. Gullinbirta og langir bláskuggar. Það ilmaði af votu birkinu eins og sterku víni. Langt í burtu klakaði gaukur. Landið kvað við af fugla- söng. Það var iðandi líf á öllum bæj- um. Unga fólkið hallaðist fram á garðgrindurnar, sendi hvert öðru laumuleg augnatillit og flissaði í barm sér. Börnin hlupu um með látum og sköllum. Eldra fólkið sat á tröppunum og rabbaði saman. Það var eitthvað, sem lá í loftinu, léttúð, gleði augnabliksins, eða hvað það nú heitir. Gríptu hið fleyga andartak — það var eitt- hvað þvílíkt, sem lá í loftinu. Og hver um sig greip það á sína vísu; þar á meðal Hónóría frænka, því að hún bar jakkann á handleggn- um, þótt komið væri að sólarlagi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.