Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 50

Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 50
112 D VÖL Fiðlari kom og hélt hljómleika. Ný hrifning umhverfis hana, ný kvöl og pína í hjarta hennar. Lífs- ieiði hennar varð meiri en nokkru sinni. Það fóru kuldabylgjur niður bakið á henni. Hljómleikarnir vöktu í henni fullkomlega fráleita löngun, þörf til að hreyfa sig eftir falli þeirra, svo sterka þörf, að hún hélt hún myndi klofna hið innra. Hún leit i kringum sig. Allir sátu með hendur i skauti og höllu höfði. Hljómdæmendur bæjarins kross- lögðu handleggina og störðu upp í loftið. Þeir nutu hljómlistarinnar og kröfðust einskis meir. Enginn þeirra þekkti þá vansælu löngun, sem gegnsýrði hana. Ef hún slak- aði taumhaldið og léti eftir henni, yrði hún álitin galin og trúlega lokuð inni. Dansa, það mátti hún. Á hinum árlega borgardansleik dansaði hún polka við Berle kennara. Tvö ár í röð hafði hann boðið henni á dans- leikinn, öllum frænkunum til mik- illar ánægju. Enginn skyldi vera æskugleði hennar þrándur í götu. Þvert á móti, þeim þótti öllum vænt um, að hún skemmti sér ofur- lítið. Ævintýrið kom. Það kom allt öðru vísi en hana hafði dreymt. Það opinberaðist ekki í Berle kennara, og þetta olli því, að hún varð óöruggari um sig og leiði- tamari. Svo viss hafði hún verið um það, að hún vildi fyrir engan mun hafa neitt með Berle kenn- ara að gera, að hún varð óörugg af því einu, að sá sem kom, var ekki Berle. Og hvað hafði hana svo sem dreymt? Sá, sem er ófríð- ur og veit það, hefir taumhald á draumum sínum? Nei, sá sem er ófríður og veit það, hann dreymir alveg takmarkalaust, lætur draum- ana gjalda sér það, sem lífið neit- ar honum um. Og það er margt. Hann var ungur og sléttrakaður, bláeygur og fasteygur. Hann iðk- aði Múller og var svo sterkur, að fólk kveinkaði sér við, er hann tók í hendur því. Hann dansaði ekki, því að hann var ómúsíkalskur og gat ekki haldið taktinum. Berle kennari var hins vegar kominn af léttasta skeiði og byrj- aður að fá skalla. Hann var hljóm- vís og söng viðkvæmnisleg lög, en hann var enginn sportmaður. Hann dansaði á sinn eigin hátt, hélt dömunni langt frá sér og lyfti fótunum alltof hátt, en fylgdi taktinum af mikilli snilld. Sú óvænta gleði, sem það vakti í umhverfi hennar, að ungur, sterkur maður, fullkomlega lýta- laus, vel ættaður og settur lektor við skólann og því mjög vænlegur til frama, fór á fjörurnar við hana, var svo mikil, að hún hreifst sjálf af henni. Hún komst aldrei svo langt að brjóta heilann yfir sínum eigin tilfinningum. Hann var ekki Berle. Og hann færi með hana
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.