Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 43

Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 43
D VOL 105 úti við vegginn og tréspónapokann. Hann tekur nokkra spæni úr pok- anum og ber logandi eldspýtuna að þeim. Eldblossinn tendrast á einni svipstund miklu ægilegri en hann hefði getað ímyndað sér. Logarnir teygja sig í hefilbekkinn og síðan upp í þiljurnar í veggnum. Ofboðsleg hræðsla gagntekur hann. Hvað hefur hann gert? Hann verður að hraða sér út, ef hann á ekki sjálfur að verða eldinum að bráð. Hann verður að aðvara fólk- ið, svo að það bjargist. En hann getur ekki hrært sig. Hann er algjörlega magnþrota. Hann reynir að æpa, svo að fólkið skilji hættuna, en hann kemur ekki upp nokkru hljóði. Enn einu sinni hefur þjáningin hann á valdi sínu. Enn einu sinni er kvöl hans óbæri- leg. Angistarsviti sprettur fram á enni hans og honum liggur við köfnun. Nei, héðan kemst hann ekkert. Og þó, þó hefur hann ein- hvern veginn komizt burt, hvernig, veit hann ekki. En hann er stadd- ur einhvers staðar þar, sem hann þekkir ekki nokkurn mann, en þó er fullt af fólki í kringum hann. Það eru allir að flýta sér. Ofboð og tryllingur hefur gagntekið alla. Hann sér allt i móðu, meira að segja skilningur hans og hugsun eru einnig í móðu. Það er ekkert framar til, sem er raunverulegt. En hvað sem öllu öðru líður, þá er eitt víst. Boggu verður hann að finna, Boggu verður hann að bjarga, síðan má allt fara sem vill. Og nú sér hann hana. Hún sit- ur þarna inni í horninu í faðmi Birgis. Þau kyssast löngum, heit- um kossum, eins og þau ein hafi enga hugmynd um hættuna sem að steðjar. Hann æpir, hann öskrar til þeirra: — Það er eldur í húsinu, Bogga! En hún heyrir ekki, svo niður- sokkin er hún í atlotaþrá sína. Hann æðir inn gólfið, í áttina til þeirra, en kemst þó ekkert áfram, það er alltaf eitthvað, sem hindrar hann. Og snögglega verður hann þess var, að hann hrapar — hrap- ar, — hrapar langt niður á við. Það er úti um hann! Þá er að taka því. Gólfið hefur brostið. En það gerist ekkert. Hann bara liggur á kjall- aragólfi Félagshússins. Hefur misst meðvitund í fallipu. Hugsun hans skýrist og beinist að því einu að bjargast, — bjargast, — lifa — ekki deyja, ekki deyja, ekki deyja. í örvæntingarfullu æði brýzt hann á fætur og ætlar að forða sér, en fær ægilegt högg á höfuðið, svo að hann slengist niður. Hann liggur hreyfingarlaus og blóð hans renn- ur — rennur — rennur út í myrkrið. Hann liggur á kjallaragólfinu og það er myrkur í kringum hann, einkennilegt myrkur, það er ekki kyrrt, það gengur í öldum, rís og hnígur. Hann hefur hlotið stórt sár á höfuðið og er hann þreifar á föt- um sínum, finnur hann, að þau
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.