Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 49

Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 49
Hamingian Eftir Coru Sandel I. Frá því hún var lítil var það, sem hún fékk, alltaí' minna en það, sem hún hafði óskað eftir .... svo miklu minna, að hún fyrirleit þetta litla, sem henni hlotnaðist. Enginn lifir svo, að honum falli ekki eitt og annað i skaut, ekki hún heldur. Gallinn var bara sá, að þegar hún fékk fimmeyring hafði hana dreymt um krónu minnst, og þeg- ar mamma hennar saumaði upp á hana gamlan kjól af sjálfri sér, hafði hún, því miður, fyrir löngu síðan tekið eftir silkikjól í glugga álnavörukaupmannsins. En henni lærðist að þegja yfir slíku. Hún var meðal hinna yngstu í stórum syst- kinahópi, og hennar heimtufreka sál átti bústað í óásjálegum lík- ama. Engum kom til hugar að halda henni til. Hún óx, og þráði sífellt meira og meira. Hún þráði að klæðast fall- egum fötum, vera sjálf falleg, ferð- ast, og allt hlotnaðist henni í sama hlutfalli og fimmeyringurinn og krónan. Þegar hún var fermd, fékk hún nýja kjóla, sem mamma hennar og Lína saumakona saum- uðu með vandvirkni og umhyggju- semi. Hún kunni illa við sig í þeim. Hárið á henni var sett upp, og mamma hennar, og allar frænk- m-nar, lýstu því yfir, að hún væri virkilega sæt ung stúlka. Þær tos- uðu henni fram fyrir spegilinn og sneru henni þar í ótal hringi. Hún gekk frá þeim og grét beisklega. Eftir ferminguna fékk hún að heimsækja ömmu sína í Grímsbæ. Hún lét enga gleði í ljós yfir ferða- laginu, og úr öllum áttum kvað við, að hún væri leiðindapersóna. Hvert sinn sem aðrir glöddust, óx henni ný sorg og ný, beiskju blandin þrá. Umferðaleikflokkur kom til bæjarins. Fjölskyldan kom stórhrifin heim af einu leiksýn- ingunni, sem hún hafði efni á að sækja. Sjálf kom hún heim, yfir- komin af leiða og nagandi löngun, ekki til að vera við allar sýning- arnar og margar fleiri, heldur til að leika sjálf. Svona einföld gat hún verið. Langan tíma eftir þetta gistu leikararnir hana í draum- förum hennar, og hún varð barma- full af óbeit á öllu og öllum. Hún gekk oft fyrir spegilinn, þegar hún var ein. Hún gekk frá honum lút- andi höfði, með kökk í hálsinum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.