Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 46

Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 46
108 DVOL til að rjúfa þessa dauðaþögn. Hljóðið barsl mér aftur í marghundraðföldu, ægilegu berg- máli, eins og það kvíði því að hverfa 'í gjár þessa sundurtætta landslags. Til að verjast hinum napra kulda, sveip- aði ég ullarvoð minni þéttar um mig. Reyndi f.vrir mér með járnslegnum fjallastaf \ið hvert fótmál og hélt áfram ferðinni yfir hraun, sprungur og hjarnbreiður, en fylgdar- maður ininn gekk við hlið mér og áminnti mig um að fara gætilega. Þannig tókst mér að komast upp á fjarska háan hnjúk, en hér og hvar ultu hraunmolar undan fótum mínum og þeyLtust niður fjallshlíðina með miklum gný. Ekki sá ég enn móta fyrir gíg þeim, sem fyrir fjörutíu árum hafði gosið svörtum, eyðandi sandstraumum, en þegar upp á fjallsbrúnina kom. sá ég fyrir mér eins konar skál, sem var opin á einn veg, en í botni hennar voru þrjár eða fjórar sprungur og niður í þær rann leysingavatn úr hlíðun- um í smálækjum. Reykjareim. með einkenni- legri og óþægilegri lykt Iagði upp frá sprung- unum, og mér virtist ég heyra einhvern há- vaða í fjarska, stundum eins og ólgandi suðu, stundum eins og þrumugný. „Þetta er líklega upprunalegi gígurinn,“ sagði ég við fylgdarmann minn. Hann var náfölur í andliti. og svipur hans Iýsti undrun og ótta. „Hvað er að yður?“ spurði ég í sk.vndi. „Hafið þér aldrei komið hingað áður?“ „Jú, vissulega hef ég komið hingað áður," svaraði hann, „en þá hefur aldrei verið svona umhorfs hér. Síðast þegar ég kom hingað, var hér engin dæld, heldur slétt hjarnbreiða.“ „Nei, er það svo?“ hrópaði ég og brann af áhuga. „Hvaða ályktun dragið þér af því? Er nýtt gos í vændum?" „Það ótlast ég, herra. Hvað annað gæti orsakað slíkt? Þér sjáið, að þarna hlýtur að vera mikill hiti, fyrst hinn þykki jökull er bráðnaður. Aðeins efst á brúnunum eru hér og livar eftir smáskaflar, en í miðjunni er allt bráðnað." „Já, og jarðvegurinn er líka volgur," bætti ég við, um leið og ég beygði mig og þreifaði á jörðinni. „Við verðum að forða okkur sem fyrst.“ svaraði fylgdarmaður minn og óttinn varð æ auðsærri á andliti hans. „Hér vil ég ekki vera. Nú er um lífið að tefla. Við verðum að flýta okkur til byggða og segja hvað við höfum séð." „O, hættan er varla eins nálæg og þér haldið," svaraði ég, „því við sjáum, að snjórinn bráðnar liægl. Hingað kem ég ekki framar og áður en ég fer, langar mig til að alhuga þessa skál nánar og líta niður í eina sprunguna.“ „Æi nei, herra, gerið það ekki,“ sagði fylgdarsveinn minn. „Það getur varðað yðar líf.“ „Mig langar samt að reyna, ef þér viljið bíða eftir mér.“ sagði ég, fastákveðinn í að voga þetta, þótt hann væri því mótfallinn. „Já, ég skal bíða,“ svaraði maðurinn, en ekki er það mín sök, ef illa fer fyrir yður. Ég hef sagl mitt álit og \ ið það stend ég.“ Gígurinn eða skálin hefur líklega verið svo sem fimmtíu feta djúp, með aflíðandi hlíðum. Þreifandi fyrir mér með stafnum, klil’raði ég varlega niður á við, stanzaði oft til að athuga hita hraunsins með hendinni, en hann jókst stöðugt, þó ekki svo mjög, að vekti ótta minn. Á skammri stundu var ég kominn í boln skálarinnar og stóð við sprungu, sem var svo víð, að ég sá langt niður í iður íjallsins. Sprungan var um það fjögurra feta breið, mjög hlykkjótt og upp úr henni gaus hinn einkennilegi þefur, sem áður var getið, en var nú mun sterkari. Smá- lækur rann frá hinum bráðnandi snjó, niður í sprunguna, en hvarf í myrkrið, langt niðri, en þaðan heyrðist suð, ólga og kliður, er við og við breyttust í háar drunur. Staðurinn, umhverfið og þó fyrst og fremst meðvitundin um bættuna, batt mig undar- legum álögum, svo ég varð að herða mig upp lil að geta hörfað nokkur skref aftur íi bak. Samt hélt ég mig í nánd við sprunguna og sinnti því engu, að fylgdarmaður minn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.