Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 53

Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 53
DVÖL liösforingi getur verið jafnóskilj- anlegur og ein kona. ■Nú hneigði hann sig fyrir þess- ari þýðingarlitlu, bláklæddu konu, og undrunarkliður barst meðfram öllum veggjum. Sú þýðingarlitla stóð upp, enn meira forviða en nokkur annar, luktist í arma líðs- foringjans, og þau dönsuðu. Þau dönsuöu lengi. Gólfið um- hverfis þau varð autt. í draumi heyrði hún hvískriö með veggjun- um, sá höfuð kvennanna hallast ýmist í þessa áttina eða hina, eins og fyrir áttskiptum andvara. Þau töluðu og töluðu. Og liðsforinginn hætti ekki. Ó, bara hann hætti aldrei, bara hann vildi halda á- fram! Nú stóð henni á sama um þau bæði frænkurnar og þau öll hin. Þau voru leikbrúður, henni ó- viðkómandi leikbrúður. Einnig maðurinn hennar var leikbrúða. Hann kom nú fram í dyr einar, og hún skynjaði augu hans sem tvo fasta nagla i hverfandi óskapnaði og ringulreið. Það fæddist í henni eitthvað nýtt. Músíkin var ekki lengur utan hennar. Hún varð fólginn kraftur í líkama hennar, hreif hana á vald sitt, ríkti yfir henni. Þegar hún sleppti af sér taumhaldinu, fleytti músíkin henni létt og auðveldlega yfir allar hinar hættulegu og ó- væntu sveiflur liðsforingjans. Einu sinni er þau dönsuðu framhjá fiðlaranum, sem sneri út að saln- um og fylgdi þeim með augunum, 115 kom henni skyndilega í hug, aö þannig væri það með strenginn, þegar leikið væri á hann og titring- ur hans væri eitt með hljómnum. Og hún var gripin undarlegri löng- un, aö dansa burt frá liðsforingj- anum, þyrlast af eigin ramleik yfir gljáfægt gólfið, í blindri hlýðni við hljómfallið, sem krafð- ist að taka allt í sína þjónustu, handleggi hennar, allan líkama hennar. En þarna sátu frænkurnar. Og þarna sat Karl Lúðvík. Og liðsfor- inginn sveiflaði henni einu sinni ennþá, og hún framdi engin ólík- indi. Síðan nam hann staðar. Með lítilli armhreyfingu skilaði hann henni þangað, sem hann hafði sótt hana. Hann varp öndinni. Og hann sagði: Það veit Guð, þér kunnið að dansa, frú. Já .... við yður, svaraði sú blá- klædda ósjálfrátt. Hún var rjóð og fersk, það var nýr blær á andliti hennar, og henni gleymdist reynd- ar að vera þegjandaleg. Liðsforinginn hugsaði: Hún er sannarlega ekki sem slökust. Hann sagði: Þetta verðum við að endurtaka. Má ég biðja um næsta dans, frú? Og hann sló hælunum saman, þurrkaði sér um ennið með silki- klút og hvarf í hliðarherbergi til aö svala sér yfir einu glasi og fá upp- lýsingar. Hún sat sem lömuð. Hún hafði setið og horft á hann allt kvöldið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.