Valsblaðið - 01.05.2004, Qupperneq 18

Þarf að efla yngri flokka starfið í
handboltanum hjá Val
Talið berst að yngri flokkunum í hand-
bolta hjá Val og stöðu kvennahandbolt-
ans hjá félaginu. Guðríður segir ákveðið
að bæta þurfi umgjörðina hjá Val í yngri
flokkunum, þeir séu allt of fámennir, sér-
staklega kvennaflokkarnir. „Það þarf að
stofna unglingaráð í handboltanum eins
og í fótboltanum og fjölga fólki sem
vinnur að stjómun og rekstri yngri flokk-
anna í Val eins og er hjá ýmsum félögum
í dag og vinna markvisst að því að fjölga
iðkendum. Það vantar fleira fólk í kring-
um handboltann hjá Val og það vantar
fleiri iðkendur," og það er greinilegt að
þetta málefni er henni hugleikið. Díana
og Hafdís eru hjartanlega sammála systur
sinni og segja að t.d. í HK sé formlegt
unglingaráð skipað foreldrum barna í
flokkunum sem haldi utan um starfið.
Yngri flokkamir þar séu mun fjölntenn-
ari en hjá Val, en þær segjast hafa yfir 50
stelpur á æfrngum hjá HK í 5. flokki á
meðan 10-12 stelpur séu hjá Val í 5.
flokki.
Þarf að fjölga vngri iðhendum í
handbolta og íprottum almennt
Systumar eru allar sammála því að
yngstu flokkar bæði í karla- og kvenna-
flokki séu fámennir hjá þeim félögum
sem þær þekkja og fmnst það áhyggju-
efni fyrir þróun handboltans hér á landi.
„Það er eins og einhver stífla sé í gangi í
handbolta í yngstu flokkunum, á meðan
þessir flokkar eru fjölmennir, t.d. í fót-
bolta, þetta er áhyggjuefni," segir Guð-
ríður og er greinilega hugsi yfrr þessari
þróun. „Það þarf að ná í þessa krakka
sem ekki eru í íþróttum og fá þá til að
prófa handbolta, það er svo margt annað
í boði og einnig ætti að hvetja unga
krakka til að æfa fleiri en eina íþrótta-
grein,“ segir Díana ákveðið. Þær eru
sammála því að markvisst uppbyggingar-
starf í yngri flokkunum sé forsenda til
framtíðar til að félagið haldi áfram að ná
árangri, það verður að ala upp eigin leik-
menn sem eru tilbúnir að halda uppi
meistaraflokki félagins. Einnig fmnst
þeim að auka mætti samvinnu deilda hjá
félaginu, deildirnar eigi að vinna saman
að uppbyggingu félagins og ekki megi
vera rígur á milli deilda í kapphlaupi um
iðkendur.
Sigríður bjartsýn um þróun
handboltans
Sigríður segist vera mjög bjartsýn um
framtíð handboltans hér á landi og hjá
Val og segist vona að íslendingar nái að
leika bráðlega í lokakeppni stórmóts í
kvennahandbolta. Að lokurn vill hún
koma mjög ákveðnum skilaboðum til
stúlkna. „Iþróttaiðkun er afar mikils virði
fyrir börn og unglinga, það er ekki
spuming. Ekki láta barneignir stoppa
ykkur, komið bara tvíefldar til baka.
Konur þroskast mikið á því að eiga bam
og þær koma miklu betri handboltamenn
til baka ef þær hafa rétta hugarfarið,"
segir Sigríður og talar greinilega út frá
eigin reynslu. Dætur hennar eru allar
þessu hjartanlega sammála og bæta við
að mikilvægt sé fyrir íþróttafólk að lifa
heilbrigðu líferni og hugsa vel um and-
legu hliðina en fyrst og fremst eigi fólk
að njóta þess að vera í íþróttum og hafa
gaman af því.
Það er óneitanlega skemmtileg lífs-
reynsla að ræða við þessa miklu afreks-
fjölskyldu og þiggja einnig glæsilegar
veitingar að loknu formlegu viðtali. Það
er afar óvanalegt að allir fjölskyldumeð-
limir, bæði foreldrar og dæturnar þrjár
hafi lagt stund á sömu íþróttagreinina og
náð jafn góðum árangri og þessi mikla
handboltafjölskylda og einkar ánægjulegt
að sjá samheldnina í fjölskyldunni þótt
ekki hafi sama félagsliðið náð að fanga
hug þeirra. Valsblaðið þakkar kærlega
fyrir að fá tækifæri til að skyggnast inn í
hugarheim þessarar afreksfjölskyldu.
Ég vona að enginn misvirði það við mig
þó ég taki upp á því að ræða dálítið um
hana Siggu. Enginn skyldi ætla mér það,
að hinar stúlkurnar í Val stæðu ekki
hjarta mínu eins nærri eða svona hér-
umbil. Að ég fór út á þennan hála ís, að
taka eina út úr, og tjá henni aðdáun mína
alveg sérstaklega var fyrir þá viljun, að
ég fylltist ofsalegri forvitni. Auðvitað dá-
ist ég að öllum þessunt glæsilega
kvennahóp Vals og hef gert í því að safna
af þeim myndum, svo ég geti notið þess
augnayndis að sjá þær saman í hópi, þeg-
ar mig lystir, meira má maður ekki.
Þær hafa nefnilega gert sér leik að því á
mörgum undanfömum ámm að fá gamalt
hjarta í gömum barmi til að slá með næst-
urn óeðlilegum hraða. Þær stilla saman
strengi á þennan hátt og ómurinn af þessu
berst vítt um og hittir svona þar sem hjart-
að slær og bærist með sömu tilfmningum.
En það var þetta með forvitnina. Ég
skal játa að mér þótti það æði forvitni-
iegt, þegar ég sá svar hennar Siggu við
því hver væri eftirminnilegasti leikurinn
sem hún hefði leikið, en það var keppnin
á Akranesi í sumar (1969). Allir vita, sem
eitthvað þekkja til handknattleiks kvenna,
að Sigga hefur tekið þátt í mörgum lands-
leikjum bæði erlendis og heima, leikið í
fjölda móta og oftast verið í úrslitum, svo
sitthvað hefur vafalaust borið fyrir hana á
þessum langa tíma, sem í frásögur er fær-
andi. Nei, það voru smámunir, að því er
virðist, á móti því sem gerðist á Akranesi.
Því miður var ég ekki á Akranesi, þegar
mótið fór þar fram og vissi því ekkert, en
ég var sannfærður um að þar hefðu gerst
eitt eða fleiri kraftaverk.
18
Valsblaðið 2004