Valsblaðið - 01.05.2004, Qupperneq 55

Eitip Sævald Bjarnason
Torfi Magmisson í leik 1979 á móti Fram.
eins betri eldri miðlungsleikmenn sem
detta inn í félagið spili alla leiki í meist-
araflokki. Skilaboðin til ungu strákana í
félaginu verða að vera skýr. Leggi þeir
sig fram fái þeir tækifæri til að spila, en
verða ekki bara uppfylling á bekknum
eins og nú er.“
- Hvað finnst þér um að við höfum
ekki kvennakörfu starfandi í félaginu?
„Það er náttúrulega skandall að ekki sé
kvennakarfa í Val. Það voru mistök þegar
aðalstjóm Vals krafðist þess að kvenna-
karfan yrði lögð niður. Við vorum með
fínt lið og gott starf í kvennaboltanum,
en af einhverri óútskýrðri skammsýni var
allt í einu sagt stopp. íþróttafélögum eiga
ekki að mismuna kynjunum á þennan
hátt.“
- Hvernig lýst þér á uppbyggingu
svæðisins okkar og hvaða áhrif heldur
þú að þetta muni hafa á framtíð fé-
lagsins?
„Það er unnið af framsýni og stórhug
að uppbyggingu á Valssvæðinu. Með
slíku hugarfari er hægt að lyfta félaginu
upp á hærra plan í öllum deildum og
vonandi verður það svo. Aðstaða til að
æfa og spila körfubolta verður frábær að
Hlíðarenda. Það verður hægt að spila
körfubolta á þremur völlum í einu í nýja
húsinu. Það verður að stefna á það að við
höfum frambærilegt lið þegar við tökum
húsið í notkun.“
- Hvernig stóð á því að þú fórst að
þjálfa og hvað var fyrsta liðið sem þú
þjálfaðir?
„Ætli það hafi ekki verið vegna þess
að ég er svo lélegur í að segja nei. Ekki
var það vegna þess að ég kynni mikið í
körfubolta. Líkast til hef ég notað æfing-
amar sem ég var með í mínum flokki
fyrir flokkinn sem ég var að þjálfa. Sem
betur fer er þetta ekki svona núna. Eg
man nú ekki lengur hvaða lið það var
sem ég var skráður þjálfari hjá fyrst, en
það voru strákar sem voru lítið yngri en
ég. Frá 1972 eða 73 til 1989 þjálfaði ég á
hverju ári einhvem flokk eða flokka hjá
Val, að undanskildum tveim árum þegar
ég var í Iþróttakennaraskólanum á Laug-
arvatni. 1989 var mér sagt upp sem þjálf-
ara meistaraflokks og kom svo aftur til
starfa 1995 þegar ég hafði verið lands-
liðsþjálfari í fimm ár. Þá var allt í kalda
koli í deildinni og okkur hefur ekki tekist
að komast út úr þeim vandræðum.“
- Hver er þinn besti árangur sem
leikmaður og þjálfari?
„Við unnum slatta af titlum í byrjun
níunda áratugarins og Valur var með gott
lið alveg fram til 1992. Ekki get ég stát-
að af því að hafa unnið marga titla með
Val sem þjálfari, en hins vegar hitti ég
oft fyrrum leikmenn sem telja sig hafa
haft gott af því að vera hjá mér.“
- Ertu hjátrúarfullur, varstu með
einhverja sérstaka rútínu fyrir leiki?
„Ég er nú ekki neitt sérstaklega hjátrú-
arfullur, ég spilaði þó alltaf í búningi
númer 6. í einhverjum galsa þá skiptu
allir leikmenn um númer í einum leik.
Leikurinn fór ekki vel og ég ákvað að
spila ekki aftur með vitlaust númer. Eftir
leikinn kom dómari leiksins Jón Otti til
mín og bað mig að gera sér þetta ekki
aftur. Hann var alltaf að dæma villur á
leikmann nr. 6 sem var á bekknum."
- Hvernig finnst þér körfuboltinn
nú í dag í samanburði við þegar þú
varst sjálfur að spila?
„Það er nú svo merkilegt að íslenskur
körfubolti hefur ekki breyst mikið. Það
spila öll lið meira og minna „run and
gun“ bolta. Stundum gengur það vei og
stundum ekki. Þetta er oft skemmtilegt á
að horfa, en sjaldnast dugar þetta þegar
við spilum við körfuboltalið frá stærri
þjóðum. Undantekningin er Keflavíkur-
liðið um þessar mundir. Erlendir leik-
menn hafa lengi verið afar mikilvægur
þáttur í velgengni liða hér á landi, en það
þarf að hafa góða íslenska leikmenn ef
vel á að ganga.“
- Eitthvað sem þú vilt koma að
varðandi körfuna eða félagið í heild
sinni?
„Framundan eru skemmtilegir tímar í
Val. Uppbyggingin á svæðinu er framtíð-
armúsík að mínu skapi. Það eru allar for-
sendur fyrir því að félagið geti lyft sér úr
þeim öldudal sem það er núna. Fjárhags-
leg endurskipulagning hefur skilað sér
þannig að félagið stendur vel. Öflug aðal-
stjóm virðist vera í félaginu og þá þarf
bara að taka til hendinni í körfubolta-
deildinni. Við eigum fullt af efnilegum
strákum sem eiga að skila sér inn í meist-
araflokk á næstu árum og með þá sem
kjama ætti framtíðin að vera björt. Svo
þarf að byggja upp kvennakörfu að nýju.“
Valsblaðið 2004