Valsblaðið - 01.05.1996, Qupperneq 9

Valsblaðið tók hús á Snorri í nóvember
og spurði hann fyrst að því hversu stórt
Valshjartað væri. “Þótt ég hafi ekki
fylgst með knattspymunni í Val hin
síðar ár, fyrr en sumarið 1995, er Vals-
hjartað mjög stórt. Ég hóf að sækja
völlinn að nýju þegar Valur var í
erfiðleikum og allt stefndi í að liðið
færi niður í 2. deild. Ég hitti marga
gamla vini á vellinum, m.a. Baldur
Steingrímsson, fyrmrn gjaldkera Vals,
sem er orðinn 92 ára.”
Snorri ólst upp í svokölluðu skugga-
hverfi Reykjavíkur, við Hverfisgötuna,
en þar hófst knattpymuferill nrargra
kunnra Valsmanna. “Segja má að
Grímar Jónsson hafi verið okkar
uppalandi í boltanum en auk okkar
bjuggu Sigurður Ólafsson, Egill
Kristbjörnsson og Björgólfur Bald-
ursson í hverfinu. Við spiluðum fót-
bolta öllum stundum á götunni en
gerðum ekki hlé á leik okkar nema
þegar bílar komu akandi upp Vatns-
stíginn.
Snorri gat ekki stundað knattspymuna
sem skyldi að sumarlagi því hann
stundáði vegavinnu utan höfuðborg-
arinnar öll sumur frá 1935-1940. Hann
náði aðeins að spila leikina í Reykja-
víkurmótinu og stöku leik í 1. deild.
“Það er mér minnisstætt þegar ég var
staddur í vinnu á Þingvöllum að til-
kynnt var í útvarpinu í hádeginu á
sunnudegi að Snorri Jónsson ætti að
drífa sig hið snarasta til Reykavíkur.
Þetta var bara eins og verið væri að
leita að rjúpnaskyttu! Valsmenn voru
að keppa mikilvægan leik um kvöldið
og vildu fá mig í bæinn. Á þessum tíma
vom fá farartæki og því vonlaust að
koma sér í bæinn. Ég náði þó að spila
leik og lék með meistaraflokki þótt ég
væri í vegavinnu.”
Snorri var í keppnisferð í Þýskalandi
með Val sumarið 1939 þegar síðari
heimsstyrjöldin braust út. “Við vomm
á hóteli í Trier, gegn járnbrautar-
stöðinni, og vöknuðum eldsnemma
morguns þegar stöðin fylltist af her-
mönnum. Við flæktumst til Bremen og
þaðan til Kaupmannahafnar og tókst að
komast til Islands um miðjan septem-
ber. Þetta var óskapleg upplifun. Fyrir
ferðina létum við sauma á okkur skó úr
mjög fínu leðri og nýttust mér lengi.
Það var einfaldlega tekið mál af
fótunum og sérsaumað á hvem okkar.”
Árið 1942 varð Snorri íslandsmeistari
með Val og um veturinn hélt mannskap-
urinn hópinn og varð sömuleiðis
Snorri Jónsson hefur setið í fulltrúaráði Vals í áratugi.
„Við gerðum ekki hlé á leik okkar
nema þegar bílar komu akandi
upp Vatnsstíginn!“
íslandsmeistari í handbolta. “Við gjör-
sigruðum alla andstæðinga okkar í
báðum greinum og er þetta mjög eftir-
minnilegur tími. Fram til ársins 1940
hafði KR verið með sigursælasta liðið á
landinu en upp frá því tók Valur við.”
Sumarið 1943 var Snorri við vinnu í
Brúarlandi þegar hitaveiturör féllu á
fótinn á honum og mölbrutu hann.
Brotið var það illa sett saman að hann
þurfti að dvelja í marga mánuði á spít-
ala. Snorri lék ekki knattspymu næstu
þrjú sumur og þegar hann haltraði til
leiks á ný var hann nánast einfættur.
“Ég bólgnaði eftir hvem einasta leik
enda var fóturinn boginn eftir aðgerð-
ina. Ég var reyndar valinn til að taka
þátt í úrvalsleik í Englandi sumarið
1946 en þá kom Albert Guðmundsson
til móts við okkur en hann lék með
Arsenal það ár. í þessu “landsliði” vom
leikmenn sem höfðu getað sómt sér vel
í hvaða Evrópuliði sem var. Ellert
Sölvason, Magnús Bergsteinsson,
Hermann Hermannsson, sem var
stórkostlegur markvörður og ein allra
Snorri hefði án efa getað komist í
allra fremstu röð ef hann hefði ekki
fótbrotnað.
skemmtilegasta persóna sem ég kynnt-
ist. Það var mikill harmur þegar hann
drukknaði í Meðalfellsvatni. Auk þess-
9