Valsblaðið - 01.05.1996, Blaðsíða 35

streyma af vörum útlenda snillingsins.
Þetta væri einskonar „Kunstpause". En
þögnin fór að verða heldur löng. Jeg fann
það og var að hugsa um að fara niður án
þess að segja eitt orð. Jeg var kominn í það
ástand, að jeg hafði varla vald á mjer. Alt
í einu kom hægur gustur, vindblær, sem
gekk í gegnum Kastaníu-laufíð. Blöðin
titruðu og bærðust og varð af þytur. Þá brá
mjer svo við, að jeg sló út með hendinni
og sagði: „Uss!“ Jeg fann að það gekk
gegnum fjöldann, eins og honum yrði bylt,
og eftirvæntingarþögnin, varð enn þrung-
nari af athygli. — Jeg sagði aftur: „Uss,
heyrið! Hví stynur svona þungan í
skóginum?" Og alt breyttist á augabragði.
Þetta var viðlag úr sænsku kvæði eftir
Malmström, sem jeg hafði lært á sænsku
utan að er jeg var í skóla. Jeg sá fyrir mjer
efni kvæðisins; jeg sá fyrir mjer kaflann úr
8. kap. Rómverjabrjefsins um hinar þrjár
stóru stunur eða andvörp: Stun allrar
skepnunnar, stun mannshjartans og stun
Heilags Anda. Jeg sá eins og í panorama
fyrir mjer alla ræðuna og skiftingar hen-
nar. Jeg get ekki lýst þessu fyrirbæri svo
að það verði skiljanlegt öðrum. Jeg byr-
jaði á að segja frá drengnum í kvæðinu
sem á dimmu septemberkvöldi heyrði hið
dularfulla stun koma út frá skóginum, fylt-
ur af löngun eftir að vita hvemig á þessu
stæði viltist úr á heiðina, hitti hringdans
álfanna og fjekk lausn á gátunni. Svo
sameinaði jeg þetta við Rómverjabrjefið
og heimfærði það upp á lífið. Jeg talaði
hjer um bil í þrjá stundarfjórðunga
viðstöðulaust. Jeg kom niður úr stólnum
með lifandi fögnuði innifyrir. Jeg settist
niður við hlið Ricards og verið var að syn-
gja. Ricard tók um axlir mjer og hristi mig
og hvíslaði; „Og dette vildu snyde os for,
dit Bæst“. — Svo talaði pastor Hoff og
kvaðst ætla aðeins að dvelja við þessar
alvöruhugsanir, sem undanfarandi ræða
hefði vakið. —
Á leiðinni heim niður að Glostrap sagði
Ricard: „Jeg átti von á góðu hjá þjer, en
mjer hafði aldrei dottið í hug, að þú gætir
haldið slíka ræðu“. — Jeg sagði honum
alla söguna eins og hún var. Hann mintist
oft á þessa ræðu síðar. Þessi atburður
hafði afarmikla þýðingu fyrir mig. Ef mjer
hefði mistekist þama, hefði jeg aldrei haft
hugrekki til að fara predikunarferð út um
alla Danmörk, líklega farið sneyptur heim
aftur. Og þessi atburður er svo greyptur
inn í endurminning mína að jafnvel smá-
drættir eru skýrir og lifandi fyrir mjer.
Enda hef jeg sagt svo oft frá þessu atviki,
að það getur ekki gleymst mjer.
Valskórinn tók lagið á afmæli Vals 11. maí - við mikinn fögnuð.
Félagsmálastarf
Töluverð gróska var í félagsstarfi
Vals á árinu sem er að líða en for-
maður félagsmálaráðs var Helgi
Benediktsson. Valskórinn æfir reglu-
lega á veturna undir stjórn Gylfa
Gunnarssonar en formaður kórsins
er Guðlaug Ragnheiður Skúla-
dóttir. Kórinn kom fram á jólaað-
ventukvöldi í Friðrikskapellu, á
afmælisdegi Vals 11. maí og á öðrum
tilfallandi uppákomum.
Valsbandið er enn við lýði og betra en
nokkru sinni. Það dúkkar upp á flest-
um skemmtunum félagsins. Vals-
bandið skipa: Dýri Guðmundsson,
Óttar Felix Hauksson, Ólafur Már
Sigurðsson, Guðmundur Frí-
mannsson, Guðjón Hilmarsson og
Pétur saxófónleikari.
Teflt var urn Valshrókinn á skákmóti
Vals sem fór fram í maí síðastliðnum
og tókst mótið með miklum ágætum.
Þátttakendur voru sextán. Gert er ráð
fyrir fleiri skákkvöldum í vetur ef
næg þátttaka fæst. Sá sem hreppti
Valshrókinn í ár var Jón Viktor
Gunnarsson. í öðru sæti varð Berg-
steinn Einarsson og Friðjón Örn
Friðjónsson í því þriðja.
Briddsmótið tókst í alla staði ntjög
vel eins og kemur fram annars staðar
í blaðinu, sömuleiðis Herrakvöld og
Kvennakvöld Vals og Þorrablótið
Valur bauð upp á glæsilegt veislu-
hlaðborð á afmælisdaginn eins og
myndin ber glöggt merki.
sem var í umsjón handknattleiks-
deildar.
Glæsileg þrettándabrenna fór fram á
Valsvellinum. Blysganga var farin frá
Öskjuhlíðinni í samvinnu við Ferða-
félag íslands. Á milli 2500-3000
manns mættu og ríkti góð stemmning.
Valskórinn söng, skátar voru með
flugeldasýningu og fjöldi álfa og
trölla tróð upp.
35