Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1891, Qupperneq 10

10
'Og styrkja líkamsaflið, heldur einnig sá, að vékja og
efla andlega hœfileiha, sem eru meira virði en œfð
hönd og sterkur Ukami. Tilgangurinn er ekki að æfa
líkamann til neins ákveðins verks, heldur sá, að gjöra
'hann hlýðið og gott verkfæri fyrir andann, til að frarn-
kvæma hvert verk, sem að höndum ber. Tilgangurinn
er því ekki, að búa til iðna trjesmiði, heldur sá, að
kenna unglingnum að vera iðinn og ötull að hverju verki,
sem hann gengur, hvort sem er andlegt eða líkamlegt.
Tilgangurinn er oð kenna barninu að vera þolinmótt og
reglusamt, að spreyta hugsunina á því, að vinna verk
hjálparlaust, og láta nemandann finna unun í hinni
líkamlegu vinnu, og innræta honum virðingu fyrir
henni.
Af því að skólaiðnaðurinn hefur þann tilgang, að
veita slíka almenna menntun, þá virðist hann svo sem
sjálfkjörinn í hvern alþýðuskóla, svo framarlega sem
hann reynist hentugt meðal til að koma þessum til-
gangi íram. XJnr það getur reynslan ein dæmt til fulln-
ustu, og að svo miklu leyti sem reynd er á komin um
]rað, er það ekkert tvírætt, eptir samróma vitnisburði
■allra þeirra uppeldisfræðinga, sem hafa haft tækifæri
til að reka kennslu í honum í skólum sínum.
Eptir því sem skólaiðnaðurinn hefur breiðzt út,
optir því sem fleiri og íleiri hafa orðið til þess að verja
kröptum sínum í hans þjónustu, eptir því hafa komið
fram fleiri og fleiri meira eða minna mismunandi að-
ferðir til þess að ná hinum sama sameiginlega tilgangi.
Sumir telja það nauðsynlegt til að liafa sem rnest
og bezt áhrif' á unglingana, að hafa iðnaðinn sem marg-
breyttastan. í því skyni vilja þeir láta þá fást við
bæði trjesmíðar og málmsiníðar, búa til ýmsa hluti,
sem búnir verða til úr pappír, o. s. frv. Nemendurn-
ir eru þá eiunig látnir renna bæði trje og málm.
L