Búnaðarrit - 01.01.1967, Blaðsíða 94
86
BÚNAÐARRIT
kvæmdir afar seint á ferð og gróð'ur seinn til sprettu, og
mun víðast hvar ekki liafa náð fullnægjandi þroska.
I lieitum görðum varð árangurinn aftur á móti mun
betri. Flestum munu ljósar meginástæður fyrir því, hve
garðræktinni vegnaði illa. Það voraði seint og sumarið
var kalt. Vetrarfrost liöfðu verið langvinn og klaki leitaði
sums staðar óvenju djúpt í jörð, einkum þar sem snjólétt
var. Jörð var því afar sein til að þiðna, og var mjög
víða komið langt fram í jxiní, þegar unnt var að byrja á
jarðvinnslustörfum, sem torvelduðust þó mjög bæði vegna
bleytu og klaka.
Tókst sums staðar ekki að Ijúka vinnslu garða fyrr en
undir Jónsmessu. Ymsir, sem voru vanir að rækta eitt-
livað af kartöflum og rófum, lögðu því árar í bát, og
bættu við ræktunaráform á því sviði, en aðrir drógu stór-
lega úr ræktunarframkvæmdum, enda var nokkurn veg-
inn útséð um það, að ef takast ætti að afla uppskeru mat-
jurta, varð tíðarfarið að vera mjög liagstætt það sem
eftir var sumars.
Þetta brást eins og svo oft áður, því bæði skemmdist
gróður mikið af veðrum, er hann var kominn sæmilega
á legg, og eins unnu næturfrost mikið tjón á lionum, er
líða tók á sumarið.
Framleiðendur grænmetis, sem réðu yfir beitum garð-
löndum, en þeir eru nokkrir á jarðbitasvæðum liér og
þar á Suðurlandi, voru lánsamari með sína ræktun. Að
vísu urðu þeir seinir fyrir, sökum þess hve garðar voru
blautir, en spretta var viðunandi, og uppskera grænmetis
byrjaði á mjög svipuðum tíma og venjulegt er, eða laust
eftir 20. júlí.
Haustkál lánaðist sæmilega lijá þeim ræktendum, er
gátu gróðursett það nógu snemma, en þar sem því var
ekki komið við, varð uppskera sáralítil.
Ylræktun í gróðurhúsum farnaðist öllu betur en úti-
ræktuninni, enda liggur í auguin uppi, að litiræktun blýt-
ur alltaf að vera óvissari. Að bálfu veðurfarsins bjó bún