Búnaðarrit - 01.01.1967, Blaðsíða 259
LANDBÚNAÐURINN
251
og nægri kjarnfóðurgjöf ættu bændur að geta staðið af
sér veturinn áfallalítið, þótt harður verði og langur, svo
framarlega sem siglingar teppast ekki vegna hafíss. Það
er bót í máli, að verð á innfluttu kjarnfóðri er nú miklu
lægra en sl. ár, sem þakka má fyrst og fremst afskiptum
Búnaðar])ings og Búnaðarfélags Islands af því rnáli sl.
vetur.
Afurðasölumál landbúnaðarins, sérstaklega vandkvæð-
in á að selja fyrir viðunandi verð þann hluta framleiðsl-
unnar, sem flytja þarf á erlendan inarkað árlega, er þó
aðalvandamál landbúnaðarins og bændastéttarinnar.
Þessi vandi getur staðið í vegi fyrir eðlilegri þróun fram-
leiðsluaukningar í landbúnaðinum a. m. k. í svip. Til
eru öfl í þjóðfélaginu, sem vilja, að stefnt sé að ]>ví að
fækka bændum og minnka hlut landbúnaðarins í þjóðar-
framleiðslunni. Hin sömu öfl telja einnig, að landbún-
aðurinn sé ein aðalorsök verðbólguþróunar í landinu.
Það er rangt að kenna landbúnaðinum um verðbólgu-
þróunina. Samkvæmt þeirri löggjöf, sem verð landbún-
aðarvara er ákveðið eftir, þá hækkar verð á landbúnað-
arvörum því aðeins, að verð á rekstrarvörum landbún-
aðarins liafi bækkað og eða vinnutekjur (nú kauptaxtar)
annarra stétta bafi bækkað. Bændur fá því sínar liækk-
anir eftir að allir aörir liafa fengið bækkanir. Bændur
eiga ])ví ekki sök á verðbólguþróuninni, heldur gjalda
liennar á þann hátt, að bún eykur stöðugt vandann á,
að landbúnaðurinn geti keppt á heilbrigðan bátt með
framleiðsluvörur sínar á erlendum markaði.
Verðbólgan, sem vaxið liefur með óbugnanlegum liraða
að undanförnu, sérstakiega síðustu 3 árin, er liöfuðorsök
|)ess, bve aðstaða landbúnaðarins til að framleiða fyrir
erlendan markað hefur versnað. Á meðan verð á land-
búnaðarvörum befur því nær staðið í stað erlendis síð-
ustu 5—6 árin, hefur verðbólgan bér bækkað framleiðslu-
kostnað og verðlag allt um 10—20% á ári. Allir atvinnu-
vegir, sem framleiða fyrir erlendan markað, bljóta að