Morgunn - 01.06.1922, Side 88

82
MORGUNN
og vaknaði þá strax. Sagði eg manninum mínum þegar
drauminu. Kl. var rúml. 8. Þetta var morguninn 9.
marz 1921. Drauminn skrifaði eg svo upp sama daginn.
Margrét K. Jónsdóttir.
Vopnafiröi, 7. des. 1921.
Kæra frú Margrét!
Eg fékk boð frá yður um að skrifa yður um það,
sem fyrir mig kom þann 9. mars í vor í Berlin, og skal
eg nú verða við tilmælum yðar.
Eg vaknaði snemma morguns þann 9. marz 1921 á
Hotel Norland í Berlin. Eimlestin átti að fara kl. 8. f.
m. og eg ætlaði með henni til Kjöbenhavn. Eg borðaði
morgunmat, borgaði reikning minn og lagði af stað til
járnbrautarstöðvarinnar. Gekk hótelþjónninn á undan mér
og bar tvær stórar töskur, sem eg bafði; festi hann þær
saman með ól og hafði aðra á brjósti en hina á baki.
Brautarstöðin blasti brátt við okkur og þurftum við nú
að fara yfir breiða götu. Þjónninn gekk svo sem einn
meter á undan mér. Nú kemur stór flutningsbíll, — stefn-
ir á okkur — og fer mikinn. Eitt augnablik var eg í
efa um, hvort egætti að flýta mér áfram eða hörfa aftur
á bak og réð eg hið síðarnefnda af, en bifreiðin rann á
þjóninn, eða réttara sagt rakst af miklu afli á töskuna,
8em hann hafði á bakinu. Hentist þjónninn langa leið
eftir götunni og töskurnar líka, en bifreiðin stanaaði áður
hún kom að manninum, sem lá náfölur og kveinandi á
götunni. Eg reisti hann á fætur, athugaði, hvort hann
væri beinbrotinn og komst að raun um að 8V0 mundi
ekki vera, en illa var hann útleikinn. Nú sat'naðist nátt-
úrlega fjöldi fólks kringum okkur, stumraði yfir mannin-
um og skammaði bílstjórann. Eg losaði sundur töskurn-
ar, fékk þjóninum þýzkan seðil og leit í kringum mig
eftir ökumanni eða burðarmanni, en sá engan slikan. Gekk
þá til mín vel búinn raaður með skjalaveski undir hend
inni, tók aðra töskuna, en sjálfur tók eg hina og vorum