Morgunn - 01.06.1922, Side 94

88
M0R8UNN
kvenmaður sé úti í kirkjugarði, og tvö börn með henni,
og 8éu að leika sér í garðinum. Eg segist ekki trúa þessu,
því að þessi kvenmaður, ef nokkurværi, mundi vist hafa
gert vart við sig. Hún segir eg skuli sjá sjálf. Þá geng
eg út, og er eg sé ekki neitt, fer eg alla leið út í kirkju-
garð. Þar bíð eg fyrst nokkra stund, og sé enn engan,
og ætla að snúa inn aftur. Rótt í því sé eg, hvar barn
teygir upp kollinn bak við leiði, og að vörmu spori ann-
að; þetta eru þá tveir drengir, kornungir. Við skulum
lokka þá til okkar, segi eg við Línu; svo kalla eg til
þeirra, en þeir fela sig þá aftur milli leiðanna. Við skul-
um tina blóm og sýna þeim, segi eg við Línu, og vita,
hvort þeir vilja þá ekki koma til okkar; svo gerum við
það; en þeir koma ekki að heldur, en rétta í þess stað
báðir upp hendurnar fullar af blómum, eins og þeir væru
að sýna okkur, að þeir þyrftu ekki okkar blóma við. í
þes3u heyri eg kvenmannsrödd, og er sagt: »Komið þið
nú, elskurnar!« Eg þóttist þekkja vel þessa rödd, en gat
þá ekki komið fyrir mig, hver hana ætti. En kven-
manninn sá eg ekki.
Hjón hér í sókninni, sem átt höfðu tvo drengi, ann-
ann 3ja ára en hinn á öðru ári, höfðu mist eldri dreng-
inn fyrir skömmu. Daginn eftir drauminn, nl. 19. júní,
kom faðirinn hingað að tilkynna það, að yngri drengur-
inn hefði dáið þessa sömu nótt, eða kvöldið fyrir.
7. Frændinn.
Sömu nóttina, sem Magnús Franklín, kaupm. á Akur-
eyri, druknaði, dreymdi mig, að vinnukona, sem hjá mér
er, kæmi til mín og bæði mig að hjálpa sér um kaffi
handa frænda sinum, sem kominn væri. Eg segi henni,
að hún skuli láta hann kom inn. Hún kemur svo með
mann með sér, og kannaðist eg ekkert við hann. Iiann
var glaður og spaugsamur við stúlkuna; meðal annars
segir hann við hana: »Manstu eftir því, Lina, þegar við