Barnablaðið - 01.12.1989, Síða 9

BARNABLAÐIÐ 9
Af hverju ferð þú í
kirkjuskólann?
— Ég fer í kirkjuskólann til þess
að lofa Guð og heyra meira um
hann. Nokkrar vinkonur mínar eru
líka í kirkjuskólanum og ég hitti
þær þar.
Trúir þú á Guð?
— Já, ég trúi á Guð. Mér finnst
gott að trúa á hann. Ég bið til hans
á morgnana og á kvöldin og oft
tala ég við hann með sjálfri mér í
skólanum. Til dæmis þegar ég
meiði mig.
Á morgnana þegar ég vakna bið
ég Jesú að vernda huga minn,
hjarta, sál og líkama og allt sem ég
geri. Svo segi ég við sjálfa mig: Ég
hertek hverja hugsun til hlýðni við
Krist. Þá man ég betur eftir því að
hlýða og vera góð allan daginn.
Svo fer ég með bænina: „Nú er ég
klæddur og kominn á ról.“
Á kvöldin les ég stundum upp úr
Biblíunni. Ég á Barnabiblíuna og
les hana oft. Svo bið ég til Guðs.
Ég bið fyrir foreldrum mínum og
afa og ömmu. Ég bið hann að
leyfa þeim að lifa vel og lengi. Ég
bið líka fyrir vinum mínum, skólan-
um mínum og mörgum öðrum.
Núna er ég að biðja Guð um að
gefa mér hund. Ég veit að það er
ekki nóg að biðja Guð um allt
mögulegt, við þurfum líka að
muna eftir að þakka honum fyrir
allt sem hann hefur gert fyrir okkur
og allt sem hann ætlar að gera
fyrir okkur. Ég þakka honum líka
fyrir að ég er heilbrigð.
Svo bið ég hann líka um að fyrir-
gefa mér. Allir gera einhvern tíma
eitthvað sem er rangt. Ef ég geri
eitthvað rangt, gleymi að hlýða
mömmu eða eitthvað svoleiðis,
bið ég mömmu að fyrirgefa mér og
svo bið ég líka Guð að fyrirgefa
mér. Það að biðjast fyrirgefningar
er að segja: Fyrirgefðu ég skal
reyna að gera þetta ekki aftur,
með Guðs hjálp. Því maður getur
ekkert gert nema með Guðs hjálp.
Hvernig ímyndarðu þér að
himnaríki líti út?
— Ég held að allt sé úr gulli:
Gulltröppur og svoleiðis. Svo held
ég að Guð sitji í hásæti og Jesús
honum til hægri handar. Síðan eru
englar út um allt að syngja og lofa
Guð.
Hvernig ímyndarðu þér að Guð
líti út?
— Ég ímynda mér að hann sé
mjög fallegur, með falleg gráblá
augu. Hann er örugglega alltaf
brosandi en verður aldrei reiður.
Hann verður bara hryggur og
grætur þegar mennirnir gera eitt-
hvað rangt.
— Næstþegarégáafmæliætl-
ar mamma að gefa mér hvíta Bibl-
íu með krossi. Svo fæ ég líka
hulstur utan um hana. Ég á bara
Nýja testamentið núna og ég les
mikið í því. Svo strika ég undir
minnisversin sem við lærum í
kirkjuskólanum, með bleikum lit.
Uppáhaldsversið mitt er: „En hver
sem ákallar nafn Drottins mun
frelsast".
Er eitthvað sem þú vilt segja
lesendum blaðsins að lokum?
— Já, það geta allir kynnst
Jesú. Þeir þurfa bara að biðja Je-
sú að fyrirgefa sér allt það ranga
sem þeir hafa gert og hann breiðir
út faðminn til að taka á móti þeim.
Viðtal: Elín Jóhannsdóttir
Mynd: Guðni Einarsson