Barnablaðið - 01.12.1989, Qupperneq 39

Lambi skrifar
Handavinna
Kæru lesendur,
þaö hefurverið mikiö aö
gera í skólanum aö undan-
förnu. Viö höfum verið aö
læra margt nýtt. Nú erum
41 J viö byrjuö í handavinnu.
sC Helmingurinn af bekknum
er í smíði og hinn helming-
^ urinn lærir að sauma. Ég
er í þeim hópi sem lærir aö sauma. í fyrsta tímanum
kynnti handavinnukennarinn sig fyrir okkur.
— Ég heiti Jóna og ég ætla aö kenna ykkur hand-
avinnu.
Mér leist vel á þennan kennara. Hún var mátulega
feit og góðleg í framan. — Nú ætla ég að sýna ykkur
hvernig þiö eigiö aö þræða nál, sagöi hún. Hún tók
upp örmjóa nál og grænan tvinna og stakk honum
fimlega í gegnum nálaraugað um leið og hún út-
skýrði fyrir okkur hvernig best væri að fara aö þessu.
Síðan dreiföi hún nálum og tvinnaspottum um bekk-
inn.
BARNABLAÐIÐ 39
Ég reyndi aö gera þetta eins fimlega og hún, en
þaö gekk fremur illa. Þetta gekk eins og í sögu hjá
flestum og áöur en yfir lauk tókst öllum aö þræöa
nálina — nema mér. Ég var sá eini í bekknum sem
gat ekki þrætt nál.
Jóna kennari kom til mín og leit þolinmóö á mig.
— Gengur þetta ekkert hjá þér Lambi minn,
spuröi hún. Ég varö aö viðurkenna vangetu mína á
þessu sviði. Jóna sagöi aö ég þyrfti að æfa mig vel
heima.
Ég get sagt ykkur þaö aö ég æföi mig í hálfan
mánuö. Samt gat ég aldrei þrætt nálina. Hvernig
haldið þiö aö ykkur gengi ef þiö væruö meö klaufir í
staðinn fyrir hendur? Þiö getið bundiö þumalfingur,
vísifingur og löngutöng saman og baugfingur og
litlaputta saman. — á báöum höndum. Þá líkjast
hendurnar klaufum. Reynið síðan aö þræöa nál.
Þegar þiö hafið reynt þetta getið þiö séö að þaö er
allt annaö en auðvelt!
Ég benti handavinnukennaranum á þetta. Hún
skildi þaö um leiö og gaf mér undanþágu frá nála-
þræöingum.
Nú er ég aö sauma krosssaumsmynd af litlu lambi
sem er aö hlaupa út í móa. Jóna kennari þræðir
nálina fyrir mig, en ég get alveg saumaö sjálfur.
— Henti konan þér út?
— Já, ég sagði að hún væri í
krumpuðum sokkum.
— Varðhúnsvonareiðyfirþví?
— Já, hún var ekki í sokkum...
— Áttu 100 kall fyrir farinu,
spurði hann aöra konuna.
— Nei, sagði hún og sneri upp
á sig.
— En þú, spuröi hann hina.
Kannski þú eigir 100 kall fyrir far-
inu?
Læknirinn: Og ertu þá ekki laus
viö morgunþreytuna og höfuö-
verkina.
Jón: Nei, en ég losnaði við veskið
mitt og úriö.
Pétur var aö fara í munnlegt próf
í kristinfræði og bjó til tossamiða,
sem hann faldi undir buxna-
strengnum.
Þegar hann var spuröur um
hvaö maður Maríu, móöur Jesú,
hefði heitiö, bretti hann varlega
upp á strenginn og sagði:
— Levis...
Maður í grútskítugum fötum
kom inn í rútu og settist milli
tveggja fínna kvenna.
— Nei, svaraöi hún jafn súr á
svip.
Þegar bílstjórinn kom aö rukka
dró maðurinn upp þrjá hundraö
krónu seðla og sagði:
— Ég verö víst að borga líka
fyrir þessar konur, því þær eiga
ekki fyrir farinu...
Læknirinn: Jón minn, fórstu nú að
mínum ráöum að sofa viö opinn
glugga?
Jón: Já.
Ég ætla að safna milljón krón-
um!
— Og hvaö áttu mikið eftir?
— 999,990 krónur!
Svo var það Hafnfirðingurinn
sem kom labbandi meö grís í
bandi.
— Hvar fékkstu þennan grís,
spuröi lögregluþjónn.
— Ég vann hann á tombólu,
svaraði grísinn...