Barnablaðið - 01.12.1989, Síða 53

BARNABLAÐIÐ 53
endar ógn og stríðin, upp mun renna
sigurtíðin, oss þá kallarheim til hallar,
himna Guð er lúður gjallar.
Hárski leit á Saku. Logarnir í ofnin-
um spegluöust í társtokknum augum
hans.
9. kafli
Bréfmiðinn
Daginn eftir var súld og fjöllin vafin í
gráar þokuslæður.
Petri vaknaði fyrstur. Hann skreið
hljóðlega úr svefnpokanum og lædd-
ist út. Svo leit hann á gráan himininn
og andvarpaði. Þessi dagur yrði
annasamur.
Hann fór aftur inn og vakti hina.
— Ræs, á lappir með ykkur! Við
verðum að koma okkur af stað og
bjarga Saku!
Strákarnir voru þögulir og alvarleg-
ir.
— Mérfinnstaðviðættumaðbiðja
fyrst. Svo getum við skipulagt aðgerð-
ir, lagði Petri til málanna. Hinir tóku
undir það.
Drengirnir spenntu greipar og báðu
hljóðlega. Hver og einn úthellti kvíða
sínum og áhyggjum fyrir Guði. Svo
bað Hanski upphátt:
— Drottinn, við þökkum þér fyrir
nýjan dag! Þökk fyrir að þú varst með
og hjálpaðir mér í gær. Nú sérðu okk-
ur og kringumstæður okkar. Hjálpaðu
okkur að finna Saku. Ef hann er enn
lifandi, viltu þá vera hjá honum og
hjálpa honum. Amen.
Því næst fengu þeir sér morgunmat
og skiptu með sér verkum. Pena átti
að fara niður til Vestari Jakobsár og
segja frá því sem gerst hafði. Hanski
og Petri áttu að fara aftur að fossinum
og reyna að komast á slóðina.
Fossinn dundi sem aldrei fyrr og
Petri sýndi Hanska fótsporin.
— Þessi spor eru ekki eftir neinn
okkar. Þau eru mörgum númerum
stærri!
Svo fóru þeir niður með ánni og
grandskoðuðu árbakkann, en fundu
hvorki tangur né tetur af Saku. Þeir
voru við það að gefa upp vonina.
— Stundum er eins og Guði sé
alveg sama um erfiðleika okkar, and-
varpaði Petri. — Skiptir það Guð
nokkru máli hvort strákar týnist í fjöll-
um Norður-Noregs? Það er svo mikið
um að vera í heiminum: Milljónir
manna að deyja úr hungri, svo eru
stríð og alls kyns vandamál. Guð er
víst alveg upptekin við að leysa stóru
málin.
— Ég er nú ekki sammála, sagði
Hanski.
— Guð skiptir sér líka af litlu mál-
unum — og af Saku. Þú hefur víst ekki
gleymt því, sem kom fyrir mig í gær,
þegar ég bjargaðist úr fossinum?
Hugsaðu þér, að Guð skyldi skipta
sér af Hanski Hirvonen.
— Jæja, kannski hefur þú rétt fyrir
þér, sagði Petri hugsi. Eigum við að
fara aftur upp á ásinn og leita að spor-
um þar?
Þeir gengu upp brekkuna, en
ákváðu á miðri leið að fara aftur í kof-
ann. Þar fengu þeir sér að borða. Allt í
einu mundi Petri eftir miðanum, sem
hann fann deginum áður. Hann leitaði
í vösunum.
Hann slétti úr miðanum og reyndi
aftur að lesa það sem á honum stóð.
Hann stóð fyrir framan spegilinn og
uppgötvaði allt í einu að skilaboðin
voru með spegilskrift:
Ég er fangi
þrír menn
tala um hluti
etv. eiturlyf
Skil eftir slóð
ef ég get.
Saku.