19. júní - 19.06.1978, Síða 11

Útflutningur ullarvara er orðið mitt aðalstarf.
nema að kaupa í matinn, sér-
staklega á sveitaheimili þar sem
oft er margt um manninn.
„Hér er flest 14 manns í heimili
á sumrin og þá er verið að elda
allan daginn. Við getum ekki
bundið okkur við klukkuna og
verðum oft að skiptast á að fara
inn i mat svo hægt sé að halda
vélunum gangandi. Þetta eykur
vitaskuld mikið vinnuna innan-
húss“.
„Það erfiðasta við að búa í sveit
er að þurfa að hafa vinnukraft,
sem er yfir manni bæði í vinnu-
tíma og frístundum“, sagði
Sigríður. „Þar á móti kemur að
það hjálpar varðandi samheldn-
ina í fjölskyldunni að heimilið er
jafnframt vinnustaðurinn“.
Að vera einn með sjálfum sér
En það eru líka erfiðleikar
samfara því að hafa vinnustaðinn
á heimilinu. Kjartan sagði að sér
fyndist það helst skorta á, að
hann hefði lítinn tíma til að vera
einn með sjálfum sér.
„Sigríður á erfitt með að sætta
sig við að ég þurfi að vera stund-
um út af fyrir mig. Það finnst mér
hins vegar nauðsynlegt einstaka
sinnum, sérstaklega þegar ég er
ekki vel fyrir kallaður“.
„Þetta er rétt hjá honum“,
sagði Sigríður. „Við erum svo
ólíkir persónuleikar. Ég hef aldrei
þessa þörf fyrir að vera ein og á
þess vegna erfitt með að skilja
hann að þessu leyti“.
Mátulega ólík
Þegar hingað var komið í sam-
talinu, kölluðu skyldustörfin á
Kjartan, en við Sigríður veltum
fyrir okkur spurningunni hvað sé
gott hjónaband.
„Eg held að það sé gott að
hjónin séu mátulega ólík“, sagði
hún. „Ef bæði væru þung, gæti
það valdið hreinum fjandskap, og
ef bæði væru ör til reiði, gæti það
oröið eilíft þras. I hjónabandi
þarf að gefa og þiggja. Ég held, að
oftast sé það annar aðilinn sem
gefur meira, en á meðan það er
ekki bara á annan veginn, er allt í
lagi.
Okkur hefur tekist að skilja
hvort annað betur með árunum
og bætum hvort annað upp á
ýmsan hátt. Við erum líka svo vel
sett að hafa sameiginleg áhuga-
mál sem tengja okkur. Við höfum
bæði áhuga á hestum og íslenska
hundinum. Einu utanferðirnar
sem við förum, fyrir utan við-
skiptaferðir, eru ferðir á hesta-
mannamót, sem haldin eru ann-
að hvert ár í Evrópu. Við getum
að vísu ekki farið saman, en við
hittumst þó á mótunum.
Annað sameiginlegt áhugamál
er að við höfum mikinn áhuga á
öllum fögrum listum. Kjartan les
geysimikið og alltaf þegar hann
sér eitthvað, sem hann heldur að
ég hafi áhuga á, les hann upphátt
fyrir mig. Hann er líka alinn upp
við myndlist. Það eru áhrif frá
föðurbræðrum hans, Finni og
Ríkaröi Jónssonum. Við höfum
gaman af að fylgjast með
ákveðnum listamönnum og reyn-
um að fara á allar þeirra sýning-
ar.
Ef eitthvað það kemur upp,
sem ætla má að valdi ágreiningi,
reynum við að forðast að ræða
hlutina strax, heldur láta málin
lægja örlítið áður en við setjumst
niður í stofunni á kvöldin til að
ræða saman. Þar fáum við að
vera í friði fyrir börnunum, ef við
viljum. Annars tökum við börnin
oft inn í umræðurnar, því að við
teljum að þau hafi rétt á sinni
skoðanamyndun, joótt hún falli
ekki alltaf saman við okkar skoð-
anir. Við viljum ekki binda
börnin á klafa, heldur leiðbeina
þeim án þess að finna lausnina
fyrir þau“.
Börn Sigríðar og Kjartans eru
Blm. „19. júní" skoðar varninginn.
9