19. júní - 19.06.1978, Blaðsíða 26

benti henni á að nú væri hún
öðrum gift og hans eign.
Hún: Ég var ánægð með þenn-
an mann — það var aldrei neinn
annar maður. Þekkti hann fyrst
1 — 2 árum áður en við opinber-
uðum. Ég kom til systur hans, en
sá hann ekkert þá — líklega hefur
hann verið utanbæjar. Sennilega
hefur hann látið einhvern áhuga í
ljósi að fyrra bragði.
Ég var í skylduskóla til ferm-
ingar, en fór eftir það stundum í
sumarvinnu t.d. i fiskbreiðslu eða
hausaverksmiðjuna á Kletti.
Annars vann ég á heimili foreldra
minna — mér fannst annað ekki
koma til greina, mamma átti
mörg börn og þurfti á mér að
halda, við vorum 10 systkinin, ég
elst og allt hitt strákar.
Mig langaði að læra að sauma,
en var sagt að enginn tími væri til
þess — svo mikið að gera heima.
Að sumarlagi kom fyrir að pabbi
fór í síld, eldri bræðurnir í sveit og
mamma í sveit að sjá um mat-
reiðslu og ég með henni til að líta
eftir yngstu bræðrunum. Um
haustið var keyptur mikill matur
— heil kjöttunna.
Ég fékk yfirleitt að halda sum-
arkaupinu mínu og stundum gaf
mamma mér kjólefni. Einu sinni
sauð hún slátur fyrir konu, sem
síðan saumaði kjól á mig í stað-
inn. Eitt sinn voru mér gefnir
peningar fyrir silkisokkum og átti
'íst að vera ósköp þakklát fyrir
þá.
Ég fann vel að móðir mín var
áfram um að ég ílentist ekki
heima og þjónaði undir bræður
mína til frambúðar. Það virtist
sjálfsagt að giftast og að maður-
inn sæi konunni farborða. Nú
verða stúlkur að læra og fara að
vinna fyrir sér.
Fyrirmyndin — ímyndin?
Hún: Ætlaði bara að vera eins
og ég er.
Hann: Ég sá fljótt átakið, sem
karlmenn urðu að gera til að hafa
til matar og sem drengur að
24
hjálpa til við að afla matfanga.
Þar var aðalfyrirmyndin — öllu
máli skipti að ala önn fyrir fjöl-
skyldu.
Ég fór að keyra bíl og fékk 300
krónur á mánuði og af því borg-
aði ég helminginn heim til for-
eldra minna, en hitt lagði ég mest
allt fyrir. Þegar ég var rúmlega
tvítugur festi faðir minn kaup á
húsi á þessum slóðum og þá lán-
aði ég honum innstæðu mína —
sem svaraði tíföldu mánaðar-
kaupi.
Á brúðkaupsdaginn okkar
sagði faðir minn við mig: „Þú átt
hjá mér 3 þúsund krónur. Þú
getur keypt hálft húsið og þetta
verið útborgun.“ Ég tók þessu og
þetta var mitt stærsta fjármála-
,,kúpp“, — það er enn að skila.
Framtíðaráætlanir?
Hann: Við gerðum engar áætl-
anir og litið um getnaðarvarnir.
Allir vissu um smokkinn — hann
er öruggur en þvingandi. Margir
kunnu raunar ekki að nota hann
— fólk þarf að blása hann upp.
Smokkurinn fékkst i apótekum og
í almenningssalerninu í Banka-
stræti — fór of seint að nota
hann.
Fjögur börn á fimm fyrstu ár-
unum var of mikið. Við urðum að
taka vinnukonu þegar annað
barnið fæddist og hún fékk fæði,
húsnæði og 40—50 kr. á mánuði.
Ég hafði 300 kr. í mánaðarlaun
fyrir 10 stunda vinnudag — eft-
irvinna var ekki greidd.
Fljótlega fékk ég erfðafestu-
land í nágrenni bæjarins, byggði
þar hús og ræktaði grænmeti og
þar vann ég öllum stundum á
kvöldin og nóttunni. Þetta var
aðallega gert vegna barnanna,
við bjuggum við umferðagötu og
eitt barnanna varð fyrir bíl.
Við hjónin dönsum ekki, för-
um ekki i bíó, en stundum í leik-
hús og á tónleika — við höfum
núna vel ráð á þvi, en ég nenni
ekki að taka mikinn tíma í það.
Ég var mikið í laxveiði — það var
minn stóri veikleiki.
Foreldrar hennar voru ekki
ginkeyptir fyrir mér sem tengda-
syni — átti að vera svo kvensam-
ur.
Hún: Engar framtiðaráætlanir
um barnafjölda. Ég átti engan
kærasta áður — þegar maður á
svona marga bræður veit maður
vel hvernig strákar eru og svo
voru engir strákar á eftir mér.
Ég tel að þessi óskaplega mikla
fræðsla um kynlíf geti verið óþörf.
Þegar á reynir opnast málin fyrir
fólki. Móðir mín talaði ekki op-
inskátt við mig, en ég las bækur
t.d. lækningabók, sem ég fékk á
safni.
Mér finnst unglingar eigi að
fara varlega í sakirnar með náið
samlíf, ef það ætlar sér ekki hjú-
skap eða sambúð. Ágætt fyrir
unglinga að lesa rómantískar
bækur, en ekki allt þetta grófa og
hrjúfa um samlíf fólks. Dálitið
skáldunum að kenna — þau
fletta ofan af öllu, ekkert er und-
anskilið.
Skilnaður?
Hún: Aldrei.
Hann: Aldrei hugleitt skilnað
og aldrei fallið skuggi á hjóna-
bandið.
Aðalatriðið?
Hann: Samlífið innsta milli
hjóna skiptir miklu máli — sést
best á þvi ef fólk misstígur sig,
hversu viðkvæmt það er og getur
kostað skilnað. Eg tel að hún
myndi frekar fyrirgefa mér en ég
henni. Karlar sem ég hefi talað