19. júní - 19.06.1978, Qupperneq 36

Verka-
skiptingin
breyttist á
kvennaárinu
Fjörutíu og sjö ára: Verkaskipt-
ingin á heimilinu hefur verið með
ýmsu móti, þótt ábyrgð á heimil-
isstörfunum hafi alltaf verið hjá
mér einni. Eg féll því miður í þá
gryfju að láta aðallega dæturnar
hjálpa til, en karlmennirnir
sluppu við slíkt að mestu. Þó hef-
ur þetta breyst talsvert síðustu
árin, ekki síst fyrir tilstilli
kvennaársins. Áður fyrr hjálpaði
maðurinn mér með því að vaska
upp sjálfur. Núna sér hann um þá
hlið málsins, án þess að telja það
sérstaklega hjálp við mig, og
ræður þá lika hvernig það verk
skiptist á milli hins heimilisfólks-
ins.
Hjónaband okkar hefur að
miklu leyti snúist um börnin og
uppeldi þeirra. Ekki er þó svo að
skilja, að það hafi verið ætlunin í
upphafi, því að ég notaði allar
getnaðarvarnir, sem tiltækar
voru þá, svo sem hettu, froðu og
stikkpillur, en allt kom fyrir ekki.
Ég var orðin svo örþreytt á þessu,
þegar fimmta barnið fæddist, og
hið elsta var aðeins sjö ára, að ég
fór fram á ófrjósemisaðgerð, en
því var synjað að sjálfsögðu, þar
sem ég var hvorki likamlega né
andlega vanheil. J. G.
/okiid* H&ftur oerx b«.tnni
fowJuöru. (Pf kowmurécK wr>/ut).
Umhverfið
leit á mig sem
dömuna hans
i
Einkamál
H.jálp!
Oska eftiryart kynnast manni á
þritugs afdri sem á bíl.ioy; ' jbúð °g
getur aðstoðað mig. við að
komast á rétta hillu. Farið verður
með þetta sem algjört trúnaðar-
mál. Tilboð sendist.
Nú ert þú stúlka nálægt þrí-
tugu sem býrð ein. Auglýsir þú
svona?
Sjálfsagt finndist samfélaginu
ekkert sjálfsagðara en ég auglýsti
svona í blöðunum, því það er litið
á það sem óeðlilegt ástand að
kona sé ekki gift á mínum aldri.
Fæstir líta svo á, að ástandið sé
afleiðing frjáls vals, heldur að
konan sé fyrir einhverra hluta
sakir ekki hæf á hjónabands-
markaðinn, sem sagt gallað ein-
tak.
Er húsmóðurhlutverkið ekki
hluti af sjálfsímynd þinni?
Ég hef ætíð séð sjálfa mig fyrst
og fremst, sem einstakling, en
ekki sem eiginkonu eða húsmóð-
ur. Ég hef alltaf efast um yfir-
burði karla gagnvart konum, en
hitti sjaldan karla sem eru sama
sinnis, ekki bara í orði heldur
einnig á borði.
Þú hefur verið í dæmigerðri
sambúð. Hvað féll þér ekki í
henni?
I raun féll ég í skuggann af
honum og fannst hann og um-
hverfið líta á mig sem dömuna
hans. Eg tók upp daglega um-
gengni við fólk í hans vina- og
kunningjahópi en samband mitt
við mina vini minnkaði. Hvað
húshaldið varðaði, krafðist sam-
viska mín þess að ég eyddi meiri
tima í það en ég hefði látið mér
nægja sjálf sem einbúi.
Þér líka þá ekki hússtörf?
Ég hef aldrei heillast af „þjón-
ustuhlutverkinu“, sem felur í sér
uppþvott, matseld, innkaup o.s.-
frv. Ég vil að aðstæður mínar séu
þannig að þessi störf taki sem
allra minnst af tíma mínum.
Og hvað gerir þú þá við tím-
ann?
Ég hef mörg áhugamál og
þeim hef ég alla tíð sinnt í ein-
rúmi og ákveðið sjálf, hvernig
mínum tíma er ráðstafað. Ég á
því erfitt með að þurfa ætíð að
taka allar ákvarðanir um lifnað-
arhætti mína með tilliti til þess
hvað hentar einhverri annarri
persónu.
Hvað með einmanaleik?
Ég á fjölda vina og kunningja
og einmanaleiki hræðir mig ekki.
Ég get ekki séð, að það að búa í
kjarnafjölskyldu, sé örugg trygg-
ing gegn einmanaleik.
Langar þig ekki til að eignast
börn?
Aðstæðurnar í þjóðfélaginu í
dag virka ekki hvetjandi á mig til
að fjölga Islendingum, það þarf
ekki annað en líta á dagvistunar-
málin. Þar fyrir utan finnst mér
börnum enginn greiði gerður að
fæða þau i þennan heim.
S. S.
34