19. júní


19. júní - 19.06.1978, Blaðsíða 50

19. júní - 19.06.1978, Blaðsíða 50
Sú spurning hlýtur að vakna hvort rétt sé og æskilegt að hvetja konur til þátttöku. Það tel ég hikiaust vera. Þarna geta kvennasamtök komið inn í myndina og gert margt þeim til hjálpar. Þau eiga að veita þeim þjálfun í félagsstörfum og virkja þær. Þau eiga að hjálpa konun- um til að öðlast sjálfstraust og byggja þær upp. Kvennasamtök- in hafa ákveðið gildi og mikil- vægt, en þau eiga ekki að nýta sína meðlimi svo til eingöngu í sambandi við kökubakstur og fleira slíkt. Þær raddir hafa heyrst að til þess að auka þátt kvenna í stjórnmálum og opinberu lífi beri að veita þeim ákveðinn forgang. Slíkt tel ég alveg fráleitt. Það myndi ef til vill flýta þróuninni, en það myndi ekki gera breyting- una traustari. Á allra síðustu árum hafa orðið miklar breytingar á stöðu kvenna í þjóðfélaginu, breytingar sem munu leiða til hugarfarsbreyt- ingar. Veruleg þátttaka kvenna í stjórnmálum verður ekki fyrr en í kjölfar slíkrar hugarfarsbreyting- ar. — Konur eiga óhikað að sækja fram á vettvangi stjórnmálanna og þær verða að gera sér grein fyrir því að það er allt undir þeim sjálfum komið. Ef þær vilja þá geta þær það. En þær eiga fyrst og fremst að fara til starfa í stjórnmálum sem einstaklingar, en ekki sem fulltrúar kvenna. Hjóna- skilnaðir á íslandi Við Félagsfræðideild Háskóla Islands eru unnar margar merk- ar athuganir, sem alltof sjaldan 48 koma fyrir almenningssjónir. Eina þeirra vann Edda Níels, félagsfræðingur, árið 1976 til BA prófs. Hún gerði athugun á hjónaskilnuðum hér á landi, or- sökum þeirra og afleiðingum. Aðalefni ritgerðarinnar er könnun á efnahagslegri stöðu fólks fyrir og eftir skilnað. Hag- ræðis vegna tók hún eingöngu Reykvíkinga í athugun sina, og með samanburði við meðaltekjur borgarbúa á þessum tíma (1970) komst Edda að því að fólk sem skilur er flest úr láglaunastétt. Fólk úr þeirri stétt giftir sig líka fyrr en t.d. langskólafólk, og æskuhjónabönd eru ekki langlíf samkvæmt athugun Eddu. Það kemur fram, sem engan undrar, að fjárhagsleg staða frá- skilinna kvenna er mun bág- bornari en karla. Þó hafa þær börnin á sínu framfæri í lang- flestum tilvikum. 80% kvennanna eru í tveim lægstu launaþrepun- um eftir skilnað, en þar er aðeins 21% karlanna. Þarna veldur miklu lélegri starfsmenntun kvennanna, en karlar á sama báti virðast þó eiga mun betra með að vinna sig upp í vel launaðar stöður. Einnig kemur í ljós að fleiri karlar en konur sitja áfram í húsnæði hjónanna eftir skilnað, konurnar þá farnar burtu með börnin. Þetta hlýtur að valda mörgum konum erfiðleikum eins og ástandið er í leigumálum. Edda telur að við þessar að- stæður sé eina ráðið fyrir kon- urnar að gifta sig aftur, enda geri þær það óðfluga næstu árin eftir skilnaðinn. Það er ekki gert ráð fyrir því að einstæð móðir komist af, mæðralaun eru hlægilega lág, meðlag gerir ekki betur en greiða dagvistun barna á opinberum stofnunum, sem aftur eru fáar og erfitt að koma börnum þar að. Skóladagheimili eru ennþá færri, þannig að börn einstæðra mæðra — og auðvitað líka börn frá heimilum þar sem báðir foreldrar vinna úti — verða að ganga sjálfala frá 6 ára aldri nema greiðasemi einstaklinga komi til. I lokakafla ritgerðarinnar hvetur Edda fólk til að horfast í augu við þann veruleika að hjónaband er ekki lengur eini vettvangur kvenna. Þorri giftra kvenna vinnur utan heimilis enda er það þjóðfélagi okkar brýn nauðsyn. Þar að auki fer sífellt í vöxt að hjón skilji, og þá má ekki félagsleg aðstaða barnanna versna. Til að koma á móts við þessar breyttu aðstæður verður að auka alla samhjálp til muna, þjónustu við börn og foreldra og samneyslu. Það kikna of margir undir þeirri ábyrgð að ala börn upp við erfiðar aðstæður og lé- legan efnahag. Ef hjónaband á að blessast verður það að byggjast á jafnrétti. Bæði kyn verða að afla sér starfs- menntunar. Bæði verða að taka ábyrgð á heimili og börnum, vinna saman. Þá yrði fjölskyldan „hæfari til að fullnægja þeim til- finningaþörfum einstaklinganna, sem er æ erfiðara að fullnægja í sífellt ópersónulegri samskiptum einstaklinga innan samfélags, sem verður æ flóknara“ segir Edda í lok sinnar fróðlegu rit- gerðar. S. A.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

19. júní

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: 19. júní
https://timarit.is/publication/671

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.