19. júní - 19.06.1978, Qupperneq 58

Það hefur löngum verið
handverksáhugi í mínu fólki
Sú venja hefur skapast að á síðum „19. júní“ væri jafnan kynning
á konum í atvinnulífinu og viðkomandi starfsgrein. Að þessu
sinni hittum við að máli ARNDÍSI JÓHANNSDÓTTUR,
söðlasmið og spurðum hana um námið og atvinnuhorfur.
Á verkstæðlnu í Mosfellssveit.
Ég lærði í London 1976— 1977
í Cordwainers Technical College.
Fjármagnaði mig að mestu leyti
sjálf í náminu, fékk þó 400 þús.
kr. námslán.
Þegar ég kom heim frá námi
byrjaði ég að reyna að komast að
hjá reyndum söðlasmið.
Menntamálaráðuneytið vildi
ekki löggilda prófin mín, ég hafði
lært á aðeins einu ári og þeir
kröfðust þess að ég færi í a.m.k.
tveggja ára læri hjá hérlendum
söðlasmið til þess að öðlast
sveinspróf. En ekki gátu þeir bent
á neinn sem gat tekið mig og ég
reyndi sjálf út um allt án árang-
urs. Og vegna þess að þeir höfðu
engan sem vildi taka lærling var
það lagt til að iðnnámið söðla-
smíði yrði lagt niður á Islandi.
Mér var bent á einn á Selfossi en
óvíst hvort hann gæti tekið mig
því mjög erfitt væri að fá leður og
því gæti hann ekki haft nema
einn lærling í einu.
Annars líst mér mjög vel á at-
vinnuhorfurnar. íslenskir söðla-
smiðir anna ekki eftirspurninni í
landinu, t.d. eru Þjóðverjar farnir
að framleiða hnakka fyrir ís-
lenska hestinn. Þessir þýsku
hnakkar eru næstum jafndýrir og
þeir íslensku, en þeir íslensku eru
eftirsóttari og 2—3ja ára biðlisti
eftir þeim. Annars ættu þeir sem
hafa áhuga á að vita eitthvað um
söðlasmiði heldur að spyrja þessa
gömlu karla sem hafa unnið við
fagið í áratugi.
Það er dýrt að koma sér upp
verkstæði. Ég hef fengið öll min
verkfæri erlendis frá. Flestir is-
lensku söðlasmiðirnir eru yfir sjö-
tugt svo þetta iðnnám hlýtur að
hafa næstum legið niðri í langan
tíma en nú virðist áhugi vera að
vakna aftur.
Eg flyt sjálf inn leðrið, sem ég
þarf, frá Englandi. Það er mjög
dýrt en þó helmingi ódýrara en
kaupa það hér. Ég hef verið að
kaupa það sem til þarf smátt og
smátt. Yfirleitt fæ ég það ekki hér
sem mig vantar þótt eitthvað sé
flutt inn af efni. T.d. þurfti ég að
kaupa mér leðursaumavél sem er
dýr gripur.
Af hverju ég lærði þetta? lyg
vissi að ef ég lærði eitthvað þá
yrði það handverk og þetta varð
fyrir valinu. Ég hef alist upp með
hesta í kringum mig og hef áhuga
á þeim. Það hefur löngum verið
handverksáhugi í mínu fólki svo
söðlasmíði varð það. Og ég sé ekki
eftir því. Mér finnst þetta
skemmtileg vinna og ég veit að ég
get alltaf unnið fyrir mér í þessari
iðn og ég er sjálfsminsherra. Þetta
er fjölbreytt, maður er ekki að
gera sama hlutinn aftur. Svo er
þetta ekki eingöngu bundið við
hnakkasmíði, heldur er þetta alls
konar leðurvinna, beisli, bclti,
töskur og allt þar á milli, hvort
sem er fyrir hesta eða menn.
S.H.
56