19. júní - 19.06.1985, Qupperneq 13

JJndirritun samnings milli íslands og Danmerkur. Fyrir aftan utanríkisráðherra og danska sendiherrann í Reykjavík eru tvær
konur í embættismannasveit. Sigríður Snævarr og Frú Kersti Marcus sendifulltrúi í danska sendiráðinu.
Óskiljanlegt hvað við erum
jkammt komnar á íslandi
Það er ekki aðeins útlendingum,
heldur hverjum hugsandi manni
óskiljanlegt, hvernig það getur verið að
Þjóð með þá menningararfleifð sem við
höfum frá þjóðveldinu og fornsögun-
Urn, geti verið jafnskammt á veg komin
að veita konum ábyrgðarstöður og við
erum. Við erum ekki lengur í hópi
Þeirra þjóða sem við helst viljum líkjast
hvað þetta snertir. Og samt vekja
íslenskar konur alls staðar athygli hvar
sem þær koma, ekki síst fyrir að vera
ovenju sjálfstæðar og sterkir persónu-
leikar. Þær halda nafni sínu alla ævi,
sem er keppikefli jafnréttissinna í
öðrum löndum. Þær eiga sín börn
skilgetin eða óskilgetin. Þær stunda
nám og vinnu fram á síðasta dag með-
göngu. Stunda erfitt háskólanám með
fullt hús af börnum þeim er ekkert
ómögulegt. Þær vinna margar í banka
en engin kona er bankastjóri, og engin
kona formaður bankaráðs. Þær eru í
meirihluta meðal kennara, en rninni-
hluta meðal skólastjóra. Þær eru pró-
fessorar en ekki háskólarektor, þær
sitja í borgarstjórn, en síðan 1960 hefur
engin kona verið borgarstjóri. Þær
kjósa á við karlmenn og eru flokks-
bundnar, en verða ekki flokksformenn.
Spyrjum eins og Rauðhetta
í þessu felst hrópandi mótsögn. Við
eigum að setja þessar spurningar fram
af ítrasta metnaði, spyrja eins og Rauð-
hetta: „Amma, af hverju eru eyrun á
þér svona stór?“ Við eigum ekki að
hlusta á afsakanir, ekki gefa nein grið.
Bara halda áfram að spyrja og muna að
ráðamenn taka ákvarðanir undir þrýst-
ingi, annars vegar í von um umbun,
hins vegar af ótta við neikvæðar
afleiðingar.
Það er ekki aðeins keppikefli fyrir
þær konur sem til greina kæmu sem
yfirmenn að einokun karla yrði brotin
niður. Það er engu að síður keppikefli
fyrir þjóðfélagið allt. Það ríkir stjórn-
unarkreppa á íslandi. Það er ekki
hverjum sem er gefið að vera yfirmaður
og ef finna á góðan mann, verður að
vera hægt að velja úr stærri hóp
umsækjanda en nú er“.
Allar í varnarstöðu
- Attu einhver góð ráð að lokum, Sig-
riður, sem þú vilt miðla til annarra
kvenna?
„Nú seturðu mig alveg út af laginu.
Ég er nú ekki í aðstöðu til þess að gefa
öðrum ráð en sjálfri mér og dugar
skammt. En eins og þú heyrir hef ég
aðallega gert að umræðuefni viðhorf til
kvenna, fremur en hinar líffræðilegu
hindranir sem oftast er um rætt. Mér
hefur alltaf fundist svo sorglegt hvernig
hin neikvæðu viðhorf til kvenna króa
þær næstum inni og gefa raunar engan
kost sem ekki er tættur niður. Ég man
þá tíma að mér og systkinum mínum
13