19. júní - 19.06.1985, Page 69

fyrirtœkinu úti um að dreifa vörunum á
fleiri staði?
„Nei, þeir hafa látið mig alveg um
það hvcrnig ég haga þessu hérna.“
Töluverð ferðalög
- Fylgja umboðsstörfunum mikil ferða-
lög innan lands og utan?
„Ég lít við hjá þeint sem selja vörurn-
ar fyrir mig úti á landi, þegar ég á leið
um, og fer stöku sinnum þar fyrir utan.
Ég sýni þá það sem nýtt er og kynni
vörurnar. Yfirleitt fer ég svo út einu
sinni á ári til að sjá hvað er nýtt á boð-
stólurn hjá Ellen Betrix og til þess að
skýra frá rekstrinum hér heima. Þjóð-
verjarnir eru afskaplega nákvæmir og
vilja fylgjast vel með. Ég hef verið
ánægð með það sem þeir segja um
möppuna yfir Island. Þeir segja að
þetta sé hvað minnsta mappan sem þeir
hafa uppi í hillu hjá sér en um leið yfir-
leitt alltaf vandamálalaus. Forstjóri
fyrirtækisins hefur komið hingað.
Honum kom á óvart hvað íslendingar
fylgjast vel með í öllu og var ánægður
með hvernig við höfum staðið að
málum hér í sambandi við merkið. En
fyrirtækiö leggur áherslu á góðar, vand-
aðar vörur á viðráðanlegu verði."
- Eru umboðsmenn yfirleitt karlar?
„Já, oftar eru það karlar, vegna þess
að það eru stór fyrirtæki sem hafa
umboðin, og um leið mörg önnur
umboð, rétt eins og hér gerist. En þá
eru karlarnir yfirleitt allir með konur
sem sjá um daglegan rekstur og inn-
kaup.“
- Pú flyturfleira inn en snyrtivörurnar?
„Ég fer á hverju ári á gjafavörusýn-
ingu í Frankfurt, en Ellen Betrix fyrir-
tækið er rétt fyrir utan Frankfurt. Á
þessari sýningu hef ég keypt svolítið af
því sem kallast Modeschmuck eða
tískuskartgripir, en í mjög litlum mæli.
Svo fór ég reyndar út í það fyrir tveimur
árum að l'lytja inn ilmvötn frá Frakk-
landi, frá Charles Jourdan. Það er
gaman að því líka. Annars er mjög
ólíkt að skipta við Þjóðverja og Frakka.
Þjóðverjar eru svo nákvæmir í öllu.
Mér finnst betra að skipta við þá.
Kannski er ég samt eitthvað þýsksinnuð
frá því ég var þarna úti.“
Tíu kassar afprufum
- Hafa viðskiptin alltaf gengið snurðu-
laust fyrir sig?
„Já, en þó má geta þess að einu sinni,
líklega fyrir árum bað ég um prufur
frá Ellen Betrix. Fyrritækið hefur alltaf
verið duglegt að senda prufur, og þær
eru mikil auglýsing. Fólk getur þá
fengið prufu en þarf ekki að kaupa dýra
vöru, og komast svo ef til vill að raun
um, að hún hentar ekki. Þegar faktúr-
urnar yfir prufusendinguna komu sá ég
að þetta voru 10 stórir trékassar. Mér
féllust hendur og skrifaði út í snatri og
spurði hvernig stæði á öllum þessum
prufum. Svarið var að þeir hefðu átt
nóg af prufum og þetta hlyti að koma
sér vel. En tollurinn var ekki alveg á
sama máli. Það vill svo til að borga þarf
toll af öllum prufunt og flutningsgjöld
líka, svo hér eru dýrar sendingar á ferð-
inni. Ég kærði ntig því ekki unt svona
mikið ntagn, en vissi ekki hvað gera
skyldi. Ég spurði í tollinum hvort ég
mætti ekki henda helmingnum af pruf-
ununt í sjóinn, en ekki var fallist á það.
Það voru ýmiss vandkvæði á að senda
prufurnar til baka. Það hefði móðgað
menn úti. Þetta lenti í ægilegu stappi
þangað til einn tollvörðurinn í Hafnar-
firði fann lausn á málinu og íslenskar
konur fengu mikið af prufum næstu
mánuði. Við héldum að þeir í Þýska-
landi hefðu ruglast eitthvað og send-
ingin hefði átt að fara til New York en
ekki Reykjavíkur. Magnið var svo
mikið.“
- Hvernig gengur reksturinn í dag?
„Ég stend eiginlega á tímamótum.
Þetta er að vaxa mér yfir höfuð, og þess
vegna hef ég ekki bætt við fleiri versl-
unum til að selja vörurnar. Ef ég eyk
við mig verð ég að fá stærra lagerrými
og jafnvel fólk í vinnu. Ég hef ekki
ákveðið enn hvað ég geri. En ef ég
stækka við mig... verð ég að fara úr bíl-
skúrnum," segir Hlíf Samúelsdóttir
sem rekur eigin heildverslun og hefur
gert síðastliðin fjórtán ár. fb
Fer inn á lang
flest
heimili landsins!

69