Faxi - 01.04.2006, Blaðsíða 28

annað hundrað milljónir. Stærsti hlutinn var
frá svonefndum D-álmu samtökum, sem lögðu
grundvöll að tækjakosti D-álmunnar og sáu um
að halda því máli öllu vakandi. I D-álmu-sam-
tökunum voru um 30 félagasamtök, m.a. allir
Lionsklúbbamir á Suðumesjum, Soroptimist-
ar, kvenfélög og fleiri. Nokkur fyrirtæki komu
einnig að þessum málum, þ.á.m. Hitaveita Suð-
urnesja, verktakar á Keflavíkurflugvelli og ein-
staklingar. Samtökin gáfu t.d. æfingarsundlaug-
ina og það sem henni fylgdi ásamt tækjum til
sjúkraþjálfunar og iðjuþjálfunar.
Ég er sannfærður um að lítið hefði miðað hefði
átt að fást heimild á fjárlögum til að kaupa þetta.
Hugsanlega væri stofnunin orðin að elliheimili í
heild sinni enda var það yfirlýstur vilji ráðuneyt-
isins, að skera niður starfsemi litlu sjúkrahús-
anna í grennd við Reykjavík og hefði sennilega
tekist hefði aðstaðan ekki verið jafn góð og raun
bar vitni. Þar áttum við vissulega okkar hlut að
máli.”
Fjáröflun á kútmagakvöldum
Jóhann segir að það sé orðið erfiðara að afla
fjár til þessara mála.
„Við höfum notað kútmagakvöldin að miklu
leyti og öll innkoma þar hefur farið í líknarsjóð-
inn. Við höfum mjög strangar reglur um hvernig
verja skal fé úr líknarsjóði, sem eingöngu er not-
aður til líknarmála. Við erum með félagssjóð og
úr honum höfum við t.d. greitt niður leikhúsferð-
ir fyrir félagana. Öðru hvoru höfum við styrkt
ungmenni til náms eða til lækninga og kemur sá
styrkur sameiginlega úr liknarsjóði og félags-
sjóði.”
Félagsstarf Lk. Kefiavíkur byggist m.a. á fund-
um, sem haldnir eru aðra hvora viku yfir vetr-
armánuðina. Þar fara fram venjuleg fundarstörf
en auk þess koma þangað fyrirlesarar úr ýmsum
áttum, sem fræða klúbbfélaga um áhugamál sín,
fræðastörf eða stofnanir samfélagsins. Þá hafa
félagarnir farið í heimsóknir í ýmis fyrirtæki
og má þar nefna Flugleiðir, Kögun á Keflavík-
urflugvelli, Alþingi íslendinga og álverksmiðj-
una í Straumsvík. Jóhann segir, að almennt séu
menn mjög viljugir að koma og halda fyrirlestra
á fundum klúbbsins. Einnig hafi verið reynt að
virkja félagana sjálfa í fyrirlestrahaldinu.
„Margir félagsmenn búa yfir mikilli og stað-
góðri þekkingu á atvinnu- og þjóðmálum og má
t.d. nefna að á síðasta fundi sagði einn félagi
okkar, Hafsteinn Guðnason, okkur undan og
ofan af fiskverkun í gegnum tíðina, allt frá kæs-
ingu til söltunar, þurrkunar og yfir í nútíðina.
Fyrr í vetur fengum við félaga til að fara með
kafla úr Islendingasögum og Tómas Tómasson
flutti mjög merkilegt erindi um landnámið og
það sem gerðist hér á Suðurnesjum á landnáms-
tíma.”
Hluti af alþjóðahreyfíngu
„Við erum einnig hluti af alþjóðahreyfingu,
sem hefur sett sitt mark á hvernig við störfum.
Lengi vel var sjónvernd megininntak hreyfing-
arinnar og er reyndar enn, þar höfum við reynt
28 FAXI
Sjúkrahús Keflavíkur
að leggja fram okkar skerf. Nefna má að þegar
við heiðrum einhvern og gerum hann að Melvin
Jones félaga (Melvin Jones var frumkvöðull að
stofnun Lions-hreyfingarinnar) kostar það 1000
dollara, sem rennur í alþjóðlegan hjálparsjóð
Lions. Við höfum sett fé í þennan sjóð, sem hefur
einnig komið íslandi til góða, m.a. í Vestmanna-
eyjagosinu og í fleiri tilvikum. Öðru hvoru efnir
hreyfingin hérlendis til landssöfnunar með sölu
Rauðu fjaðrarinnar. Stundum í samvinnu við hin
Norðurlöndin. Þannig gat hreyfingin m.a. styrkt
kaup á línuhraðlinum svonefnda, sem er geisl-
unartæki. Síðasta átakið var í þágu eldri borg-
ara.”
Jákvæðar móttökur í bænum
Jóhann gekk í Lk. ísafjarðar 1967, þegar hann
gegndi þar bæjarstjóraembætti. Hann fékk Lions
aðild sína flutta þegar hann kom til Keflavíkur
haustið 1970. Hann hafði þó haft kynni af hreyf-
ingunni miklu lengur.
„Faðir minn var einn af stofnendum Lions á
Islandi þannig að ég hafði orðið var við þetta
heima. Það komu margir frumherjanna í heim-
sókn til hans.
Rotary menn á ísafirði spurðu mig hversvegna
ég hefði ekki komið til þeirra og ég sagði að
ástæðurnar væru fyrst og fremst tvær. Annars-
vegar taldi ég eðlilegt að fylgja pabba, hinsvegar
er Rotary með fundi vikulega allt árið um kring,
en við erum bara með fundi hálfsmánaðarlega
yfir vetrarmánuðina. Meðan ég var bæjarstjóri
hér, gekk vel að samhæfa starfið og Lions. Því
bæjarráðsmennirnir voru allir Lionsmenn, Tóm-
as, Hilmar, Ragnar Guðleifsson fyrstu árin, Karl
Steinar og Ólafur Björnsson. Þegar bæjarráðs-
fundur fór að dragast byrjuðum við að líta á
klukkuna, það var að koma að Lionsfundi. Ég
kynntist bæjarfélaginu miklu fyrr með félags-
starfinu. í fyrstu perusölunni fékk ég úthlutað
ákveðnu hverfi eins og aðrir og þá var bankað
upp í hverju húsi. Sumir áttuðu sig á að þarna
var nýi bæjarstjórinn mættur. Oftast fékk maður
jákvæðar móttökur og stundum var bent á hvað
betur mætti fara í bænum. En alltaf var þetta í
góðu. Þegar ræsið mikla var gert upp Aðalgöt-
una á sínum tíma var mikið um að vera, spreng-
ingar og skemmdir á húsum og mér var úthlutað
einmitt þessu hverfi. í tveimur húsum var mér
boðið í kaffi og keyptar af mér perur og síðan
var komið með lista yfir það sem skemmst hafði
í sprengingum. Þetta var allt mjög jákvætt og
gagnlegt fyrir mig sem embættismann.”
Þörf á hugarfarsbreytingu
En hvað með nýliðunina í Lionsklúbbnum?
„Vandinn í dag gagnvart yngra fólki er að
framboð er svo mikið af afþreyingu og öðru,
sem ekki var í boði áður fyrr,” segir Jóhann. “í
dag er það líka þannig að yngri hjón vilja gera
hlutina saman. Nú hefur lögum hreyfingarinnar
verið breytt þannig að konur geta gengið í eða
stofnað Lions-klúbba. Víða eru konurnar komn-
ar í Lionsklúbba en þó ekki hjá okkur. Hér stofn-
uðu konurnar á sínum tíma Lionessuklúbb og
hafa haldið því óbreyttu og eru miklu duglegri
en við. Ég held samt að áhuginn sé fyrir hendi
en hugarfarsbreytingar sé samt þörf. Sem dæmi
um áhugann má nefna, að Lionskl. Njarðvík-
ur, sem er mjög öflugur klúbbur, bætti við sig
sjö manns í fyrrahaust. Fjórir hafa bæst við hjá
okkur í Lk. Keflavíkur á síðustu tveimur árum.
Við erum ánægðir með það en viljum auðvitað
gera betur.”