Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Qupperneq 28

22
Andinn frá Worms og örlög hans.
IÐUNN
En sú yfirlýsing varð ekki á neinn hátt afdrifarík fyrir
framgang málsins. Keisari hafði um þær mundir í mörgu
að snúast og gafst honum því ekki tóm til að gera
útlegðardóm sinn gildandi.
Það er hrifnin af einarðri og djarfmannlegri fram-
komu Lúthers, sem dregið hefir athygli manna að þing-
inu í Worms. Hann stendur þar uppi einn sem málsvari
stefnu sinnar. Fylgjendur hans voru að vísu allmargir,
en lítið var enn um samtök þeirra í milli. En á móti
sitja keisari og fulltrúi páfa með sveitir manna um sig
og með það vald á bak við sig, sem þjóðirnar höfðu
viðurkent sem guðlegar stofnanir. En ekki verður séð,
að Lúther ógni það vald, sem hann er að etja kappi
við, heldur svarar hann fullum hálsi, svo sem samvizka
hans býður honum og dylur ekkert uppreisn sína gegn
hinni katólsku kirkju.
Síðustu orðin, sem Lúther mælti frammi fyrir þinginu,
hafa þó varpað skærustum ljóma yfir framkomu hans.
Honum er tilkynt það, að hér er ekki staður fyrir hann
til að færa fram varnir fyrir skoðun sinni, heldur hefir
hann að eins það eitt að gera að svara því, hvort hann
vilji taka aftur þau ummæli sín, er til ámælis voru
katólskri kirkju og páfa. Þá mælti hann eitthvað á
þessa leið:
»Verði eg ekki sannfærður með vitnisburði heilagrar
ritningar og með skýrum rökum, — því að eg treysti
hvorki páfa né kirkjuþingum, því að það er deginum
jósara, að þeim hefir bæði skeikað, og þau komist í
mótsögn við sjálfa sig, — þá er eg sigraður af þeim
orðum ritningarinnar, sem eg hefi skýrskotað til; sam-
vizka mín harðfjötrar mig við orð guðs. Eg hvorki vil
né get tekið neitt aftur; því að það er bæði erfitt, skað-