Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Qupperneq 44

IÐUNN
Konungssonurinn Hamingjusami.
Eftir Oscar W/iIde (1856—1900).
Á súlu mikilli, er gnæfði hátt yfir borgina, stóð Iíkneski
Konungssonarins Hamingjusama. Hann var allur loga-
gyltur; í stað augna voru tveir skínandi safírsteinar og
í meðalkaflanum á sverði hans skein í stóran rúbín.
»Hann er alveg eins og engill!« sagði hópur fátækra
barna, þegar þau komu út úr einni höfuðkirkjunni.
»Hvernig vitið þið það?« sagði kennari þeirra í stærð-
fræði, »þið hafið aldrei engil séð«. — »Já, en við höfum
séð engla í draumi«, svöruðu börnin, og kennarinn í
stærðfræði hleypti brúnum, því að honum gazt ekki að
því, að börn væri að dreyma.
Kvöld eitt var lítil Svala á flugi yfir borginni. Vinir
hennar — hinar svölurnar — voru farnar fyrir sex vik-
um til Egyptalands, en hún hafði dvalist eftir, því að
hún hafði fengið ást á forkunnar fögrum Reyr. — »Það
er skringileg vinátta að tarna«, kvökuðu hinar svölurnar.
»Hann er bláfátækur og ættingjarnir alt of margir«, og,
satt að segja, var áin full af reyr. En eftir að vinir
Svölunnar litlu voru farnir, fanst henni hún vera ein-
mana, og fór að þreytast á elskhuga sínum (Reyrnum).
— »Það er ekki hægt að toga orð út úr honum og
hrædd er eg um, að hann sé ekki við eina fjölina feldur,
hann er altaf að dekra við goluna«. Og ekki var hægt
að neita því, að hvert sinn sem golan hreyfði sig, hneigði
Reyrinn sig afar prúðmannlega. — »Þú hefir verið að
leika með tilfinningar mínar«, hrópaði hún; »eg er á