Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Qupperneq 89

iðunn
Georg Brandes.
83
stefnur er ekki efst á dagskrá nú á tímum. Önnur við-
fangsefni hrópa á úrlausn. Lífsþarfir, meir frumræns og
jarðbundins eðlis, krefjast fullnægingar. Hrópið um rétt
allra til þess að lifa lífinu þannig, að mönnum sé sam-
boðið, verður æ háværra. Um þenna rétt stendur megin-
rimman í dag.
Brandes þekti þetta hróp og stóð alls ekki skilnings-
laus gagnvart uppruna þess og réttmæti. Hann var einn
þeirra manna, sem með starfi sínu hafa knúð fram þetta
hróp og gefið því byr, þótt atvikin og aðstæðurnar yrðu
því valdandi, að aðalstarf hans lá á öðrum sviðum.
En fordæmi það, er slíkir menn gefa, verður ávalt
e2gjandi hvöt. A baráttutímum — hvað svo sem barist
er um — stælir það og styrkir, að hafa fyrir augum
niann, sem aldrei gefst upp, aldrei slakar á kröfunum,
en heldur áfram að berjast fyrir því, er hann hyggur
satt og rétt, jafnvel þótt hann standi einn uppi móti
heilum her. Það, sem alt veltur á að lokum, er ekki
hvort vér getum trúað á hugsjónirnar, heldur hitt, hvort
vór getum trúað á mennina. Georg Brandes og líf hans
alt sannar oss það, að stundum er maðurinn gerður úr
ágætum efniviði. * Á. H.
Lesið auglýsingarnar! Gerið svo vel að láta
Iðunnar getið, er þér skiftið við
þá, sem auglýsa í ritinu.