Frjáls verslun - 01.04.2001, Blaðsíða 27

Reynir Tómas Geirsson er deildarforseti lœknadeildar en veitir jafnframt Kvennadeildinni forstöðu: „Hvemig eiga menn, sem enga þekkingu eba skilning
hafa á störjum tiltekinnar deildar, að ákveða hverjir séu hœfastir til að stjórna þar?“
Reynir Tómas Geirsson, deildarforseti læknadeildar Háskólans:
Líkast rútu á fullri ferð
Við höfum í sjálfu sér orðið sam-
einingarinnar lítið varir þar sem
við höfum aðeins eina Kvenna-
deild og hún hefur alltaf tekið við
sjúklingum sem sendir hafa verið frá
Sjúkrahúsi Reykjavíkur," segir Reynir
Tómas Geirsson sem er deildarfor-
seti læknadeildar og veitir jafnframt
Kvennadeild Landspítalans forstöðu.
„Starfsemi okkar nær reyndar víðar
en til þessa húss og við höfum rætt
við fulltrúa annarra sjúkrahúsa í því augnamiði að koma á sam-
vinnu, ekki síst út frá sjónarmiði kennslu og rannsókna. Helst
hefur háð okkur hversu illa við erum mönnuð. Hér á deildinni
eru t.d. um þriðjungi færri læknar en á samsvarandi deildum í
nágrannalöndunum. Við erum að sinna hér 487 konum á ári á
hvern fæðingalækni á móti 313 á sambærilegu háskólasjúkra-
húsi i Noregi."
,Á sjúkrahúsi verður að vera nóg af fólki þar sem kreijandi
störf eru unnin, svo mannauðurinn sem við höfum í vel mennt-
uðu og þjálfuðu starfsfólki eyðist ekki of hratt, eða „brenni út“,
eins og sagt er.“
Kröfur hafa breyst „í vetur höfum við í læknadeildinni, í sam-
vinnu við sjúkrahússtjórnina, verið að semja um það í hverju
uppbygging háskólasjúkrahúss eigi að felast. I huga okkar há-
skólamannanna í læknadeild og kollega okkar í hjúkrunar-
deild felur háskólasjúkrahús það í sér að samþætting sé á
starfi heilbrigðisvísindadeilda og samsvarandi sviða á sjúkra-
húsinu í sem mestum mæli og að kennsla og vísindarannsókn-
ir séu stundaðar jafnhliða þjónustunni
á sjúkrahúsinu. Til þess að svo megi
vera þarf stjórn sjúkrahússins, allt frá
yfirstjórn til millistjórnenda, að vera
þannig úr garði gerð að þar sé í veiga-
mestu stöðunum háskólafólk, fólk
sem hefur reynslu af því að vinna
þjónustustörfin samhliða kennslu og
rannsóknum. Um leið þarf að gera til
þeirra hæfniskröfur sem eru sam-
bærilegar við það sem gert er í Há-
skólanum varðandi lektora, dósenta og prófessora,“ heldur
ReynirTómas áfram. „Það var þannig í gegnum 38. grein fyrri
háskólalaga, sem samþykkt voru fyrir tveimur áratugum, að
sex af prófessorum læknadeildar voru jafnframt gerðir að yfir-
mönnum (forstöðumönnum, eins og það var kallað) samsvar-
andi deilda á sjúkrahúsinu. Þá var háskólinn vanþróaður sem
rannsóknaháskóli miðað við það sem er í dag og spítalinn ekki
síður og þetta dugði til að lyfta starfseminni upp miðað við
kröfurnar sem þá voru gerðar. I dag eru kröfurnar til vísinda-
umhverfis og þjónustu við sjúklinga mun meiri og rekstrar-
kröfurnar öðruvísi. Það leiddi til þess að spítalinn bjó til stöð-
ur æðstu stjórnenda yfir einstökum hlutum spítalans, sem
kölluð voru svið, og var einn valinn úr hjúkrun og annar úr
læknisfræði og þeir gerðir að sviðsstjórum. Spítalastjórnin
hefur haft tilhneigingu til að líta á sviðsstjórana sem eiginlega
stjórnendur deildanna og þar með ýta að minnsta kosti sum-
um háskólamannanna til hliðar og benda þeim á að stunda
bara sínar rannsóknir og kennslu en koma ekki að innri
stjórnun sviðanna eða stefnumótun á þeim. Yið höfum sagt að
„Sumir eru rábvUltir eða ósáttir við
akstursmátann ogþegar við bætist
að bílstjórinn er ekki alltafmeð það
á hreinu hvert ekið ergerirþað
vandamálið enn stærra. “
Eftir Vigdísi Stefánsdóttur
27